mp3 (for download): ใจเราที่มีความทุกข์เพราะเรายอมรับความจริงไม่ได้
Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
หลวงพ่อปราโมทย์ : เพราะฉะนั้นรู้สึกกายรู้สึกใจนะ กระทั่งเวลาเราจะตายขึ้นมา ดูร่างกายมันตาย แต่ใจของเราเป็นแค่คนดู ดูไปสบายๆ อะไรเกิดขึ้นในชีวิตนะรู้มันไป รู้ไปสบายๆ อย่างสมมุติว่าอยู่ๆ ตรวจร่างกาย หมอบอกเป็นมะเร็ง ทุกวันนี้คนเป็นมะเร็งเยอะมากเลย นะ หมอบอกว่าเป็นมะเร็ง เราก็ดูไปร่างกายมันเป็นมะเร็งนะ รักษาได้ก็รักษาไป รักษาไม่ได้เดี๋ยวก็ตาย ตอนจะตายก็นอนดูมันตายไป นะ ดูร่างกายมันตาย อย่าไปทุรนทุรายว่าอยากให้หาย อยากให้มันอายุยืนอะไรอย่างนี้
ถ้ามันอยู่ไม่ได้ก็ยอมรับสภาพ ถ้าเมื่อไหร่เรายอมรับสภาพนะ ใจเราจะสงบสุข ใจเราที่มีความทุกข์เพราะใจเรายอมรับความจริงไม่ได้ อย่างเราจะต้องแก่เรายอมรับไม่ได้เราก็กลุ้มใจใช่มั้ย ต้องไปหาอะไรมาทา สาวๆเนี่ยพอเริ่มใกล้วัยสามสิบชักกลุ้มใจละ ส่องกระจก อื้อตายละ ตีนกาขึ้น มีเงารางๆขึ้นมาละ นะ เป็นลางร้ายในชีวิต หาอะไรต่ออะไรมาทานะ ทาไปจนอายุสี่สิบ อื๊อ..มันเยอะกว่าเก่า ยังพากเพียรไม่เลิกยังสู้อีกนะ พออายุหกสิบแล้ว ป่วยการทาช่างมันเถอะ
ถ้าจะแก่แล้วยอมรับว่าแก่นะ ไม่กลุ้มหรอก ถ้าเจ็บยอมรับว่าเจ็บนะไม่กลุ้มหรอกนะ ถ้าจะตายต้องยอมรับว่า เออ..ร่างกายมันถึงเวลามันต้องตายก็ไม่กลุ้มหรอก เวลาเราจะต้องเจอสิ่งที่ไม่รัก เรายอมรับสภาพความจริง มันต้องเจอน่ะ คนเราต้องเจออะไรที่มันไม่ดีในชีวิตบ้าง เจอเสื่อมลาภเสื่อมยศ เจอนินทา เจอทุกข์อะไรอย่างนี้ ถ้ายอมรับได้มันก็ไม่ทุกข์นะ ถ้ายอมรับไม่ได้ก็ตัดพ้อต่อว่า ตีโพยตีพาย โทษใครไม่ได้ก็โทษดวง เอาดวงเอาอะไรมาอ้าง โทษคนอื่น ว่าคนอื่นมาทำเรา โทษโน่นโทษนี่ไป ยกเว้นโทษกิเลสตัวเองน่ะไม่โทษเลย สงวนรักษาที่สุดเลย นะ ตีโพยตีพายไป
หรือเราต้องเจอ ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เนี่ย นี่เป็นธรรมดาของโลก ไม่มีใครหรอกได้อยู่กับคนที่เรารักตลอดเวลา ถึงวันหนึ่งก็ต้องพลัดพรากใช่มั้ย มาคนเดียวไปคนเดียว ถึงเวลาก็พลัดพราก นะ ถ้าใจยอมรับไม่ได้ใช่มั้ย โอย..เสียดาย ต้องจากคนนี้ไปแล้ว จากภรรยาจากสามีไป จากลูก นะ นี่ห่วงมากเลย ตายแล้วไปเป็นเปรต เป็นเปรต ทำไมเปรตต้องคอยาว เพราะชะเง้อดูคนอื่นเขาเรื่อยๆ ชะเง้อ.. นะ น่าสงสารนะ
แต่เปรตบางตัวสวยนะ … มีคนเล่าให้ฟัง มีคนใกล้ชิดเล่าให้ฟัง ว่าเคยเห็นเปรตพระนะ โอ้เปรตพระงดงาม พระเป็นเปรตเยอะนะ ไม่ใช่ไม่มี แต่ว่าถือศีลอยู่ ถือศีลอยู่แล้วก็สวยสดงดงาม แต่พลาดพลั้ง นะ เปรตพระนั้นหลงป่า หิวข้าว เที่ยวหาอาหาร หิวน่ะ ตายไปในขณะที่โลภะเกิด นะ ก็เป็นเปรต ยังเที่ยวเดินว่าจะหาทางออกจากป่ามาบิณฑบาตได้อย่างไร แต่ถือศีลมาดีนะ ก็เลยผ่องใสงดงาม ไม่ ไม่เกี่ยวกัน เพราะฉะนั้นเปรตสวยๆก็มีนะ เปรตน่าเกลียดก็มี คนสวยๆก็มี คนน่าเกลียดก็มี ใช่มั้ย ธรรมดา
ถ้าเมื่อไหร่ใจเรายอมรับทุกสิ่งที่มันกำลังปรากฎขึ้นในชีวิตเราได้เราจะไม่ทุกข์ อย่างคนกรุงเทพฯ ไปไหนมาไหนรถติด อยากให้ไม่ติดนะ จะทุกข์มากเลย ถ้ายอมรับสภาพว่า เออ..รถมันติดน่ะ เราก็เป็นคนหนึ่งที่ทำให้รถติดนะเพราะเพิ่มรถมาอีกคันหนึ่ง นะ ถ้ายอมรับสภาพได้ รถมันต้องติด มันก็ไม่กลุ้มนะ ยอมรับได้ว่าต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย มันก็ไม่กลุ้ม ยอมรับว่าจะต้องพบกับสิ่งที่ไม่รัก ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ก็ไม่กลุ้มใจ มันอยู่ที่ว่าใจเรายอมรับความจริงได้มั้ยที่กำลังปรากฎขึ้นมา ถ้าใจเรายอมรับสภาวธรรม ยอมรับความจริงที่กำลังปรากฎได้เราก็ไม่ทุกข์ ถ้ายอมรับไม่ได้ก็มีความทุกข์เกิดขึ้น
ทีนี้ทำอย่างไรจะยอมรับได้ ต้องไม่หนีความจริง นะ คอยดูกายคอยดูใจ ความทุกข์มันอยู่ที่กายที่ใจนี้แหละ คอยดูกายดูใจของตัวเองนะ อย่าดูของคนอื่น
CD สวนสันติธรรม แผ่นที่ ๒๗
FILE: 511204
นาทีที่ ๑๕ วินาทีที่ ๓๓ ถึงนาทีที่ ๒๐ วินาทีที่ ๒
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
