รู้ที่ถูกต้อง, จงใจรู้ และคิดว่ารู้
ลองสังเกตดูนะครับว่า
ถ้ารู้ถูกต้อง จะไม่มีการพูดหรือเกิดเรื่องราวขึ้นในใจ
จะเป็นความรู้สึกเพียงแวบเดียวว่า จิตหลงไปคิดแล้วรู้สึกได้ว่าความคิดขาดช่วงลงไปชั่วครู่หนึ่ง
ถ้าจงใจรู้ เราจะคอยจดจ้องที่จะรู้ ไม่ได้ปล่อยให้กายใจทำงานไปตามปกติ
ซึ่งถ้าไม่จงใจรู้ ต้องปล่อยให้กายใจทำงานไปตามปกติ
คือถ้าจิตจะคิดก็ต้องคิดไปตามปกติ หรือจิตจะเกิดกิเลสก็ต้องเกิดไปตามปกติ
คิดไปก่อนแล้ว หรือเกิดกิเลสไปก่อนแล้ว จึงระลึกได้ว่า จิตหลงคิด หรือจิตมีกิเลส
ส่วน คิดว่ารู้ อันนี้จะเป็นการปรากฏขึ้นของคำพูดหรือเรื่องราวในใจว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ครับ
แต่ถ้ารู้ ขณะที่รู้จริงๆ จะไม่มีมีความคิด หรือความคิดที่มีอยู่จะดับลงไปชั่วขณะครับ
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
