การเริ่มต้นปฎิบัติธรรม

ถาม  : มีโอกาสได้ไปฟังธรรมที่สวนสันติธรรมเป็นครั้งแรกค่ะ แล้วรู้สึกว่าใช่เลยนี่คือธรรมะที่เราค้นหาคำตอบของการที่เรามีชีวิตอยู่ในภพนี้ เลยนำ CD และหนังสือกลับมาอ่านที่บ้าน อ่านแล้วก็ลองปฎิบัติดูจิต ก็ดูไปเรื่อยๆ ถ้านึกได้นะคะ แต่ว่าเวลาคิดว่าจะดูปุ๊บมันรู้สึกว่าเราไปรู้สึกถึงลมหายใจที่เข้าออกทันทีเลย ไม่ทราบถูกหรือผิด บางทีก็รู้สึกร่วมกับท้องที่หายใจยุบ พอง แต่ต้องขอบอกก่อนว่าตัวเองเคยลองไปนั่งปฎิบัติธรรมที่วัดมา 2 ครั้ง แต่นั่งไม่ได้ค่ะ มันรู้สึกว่าไม่สงบ ฟู้งซ่าน คิดเยอะ แล้วจริง ๆ ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าทำอย่างไร เดินจงกลมก็ไม่เป็น ไม่เคยเดิน เลยไม่แน่ใจว่าที่เราทำเองแค่ดูจิตจะถูกต้องไหม แล้วควรต้องทำอะไรบ้าง ควรต้องดูจิตควบคู่กับการหัดนั่งสมาธิใช่ไหมคะ ขอรบกวนนะคะเพราะเป็นคนไม่มีพื้นฐานด้านนี้เลยค่ะ แต่อยากเริ่มปฏิบัติค่ะ

ตอบ : เบื้องต้นให้หัดรู้สึกตัว หัดรู้กายรู้ใจตัวเองเท่าที่พอจะรู้ได้ครับ
อย่างพอนึกได้ว่าให้รู้กายรู้ใจ แล้วรู้สึกชัดที่ลมหายใจ
ก็ให้รู้สึกมีร่างกายกำลังหายใจไปสบายๆ
รู้ร่างกายหายใจไปสักครู่ แล้วถ้าจิตจะไปสนใจสิ่งอื่นก็ไม่ต้องฝืนบังคับจิต
ให้ตามรู้ต่อไปสบายๆ รู้อะไรก็ได้ที่เป็นกายเป็นจิตตัวเองก็ใช้ได้แล้วครับ
การหัดรู้เบื้องต้นก็เพื่อให้จิตมีความตั้งมั่น แล้วค่อยไปเจริญปัญญาต่อ
(อ่านอันนี้เพิ่มเติมนะครับจะได้เข้าใจมากขึ้น

http://03.wimutti.net/surawat/books/to_straight_up_your%20_mind.pdf )

ส่วนเรื่องการหัดนั่งสมาธินั้น ไม่ใช่ว่าเราต้องนั่งสมาธิเท่านั้นหรอกครับ
เพราะการนั่งเป็นรูปแบบหนึ่งเท่านั้น ถ้าเราไม่ถนัดนั่งเพราะนั่งแล้วจิตไม่สงบ ฟุ้งซ่าน เคร่งเครียด
ก็ยังมีรูปแบบอื่นให้ฝึกอีกหลายรูปแบบเลยครับ
โดยทุกวันเราควรปฏิบัติในรูปแบบให้ได้ตามสมควรด้วย
จิตจะได้มีกำลังที่จะมาปฏิบัติในชีวิตประจำวันได้ดีขึ้น
สำหรับการปฏิบัติตามรูปแบบ ก็อ่านเอาจากลิงค์นี้นะครับ

http://00.wimutti.net/surawat/books/Mindfulness-SelfAwareness-not-that-hard.pdf

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่

เวลาของการปฎิบัติในรูปแบบมีน้อยจะก้าวหน้าได้หรือไม่?

ถาม : มีเวลาปฏิบัติในรูปแบบได้แค่ 15 วันแรกของเดือนเท่านั้น 15 วันหลัง เป็นช่วงที่งานเยอะมาก จนทำให้ไม่มีเวลาเลยค่ะกว่าจะได้นอนก็ตีหนึ่ง ตีสองกว่า แบบนี้
ทำให้ไม่สามารถสวดมนต์ นั่งสมาธิได้  เพราะใช้เวลาสวดมนต์นั่งสมาธิประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง จะตื่นมาปฏิบัติตอนเช้าก็ตื่นไม่ค่อยไหวเพราะกว่าจะได้นอนก็ดึกมากแล้ว ขอคำแนะนำด้วยค่ะ รู้สึกทุกข์ใจจริงๆ ค่ะ

ตอบ : การปฏิบัติในรูปแบบนั้น ไม่ใช่ต้องทำเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงนะครับ
แต่ให้ทำเท่าที่พอจะมีเวลาทำได้สบายๆ
ดังนั้นวันไหนงานเยอะกลับดึก ก็สวดมนต์สั้นๆ สักสิบนาทีสิบห้านาทีก็ได้ครับ
เพราะที่สำคัญจริงๆคือ แม้จะทำในรูปแบบไม่มาก
แต่ถ้ามาหัดมีสติรู้กายรู้ใจในระหว่างวันได้มาก ก็ก้าวหน้าได้เช่นกันครับ 

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่

อุบายในการเจริญสติสัมปชัญญะ

การอดอาหารไม่ใช่การทำให้ร่างกายเกิดทุกข์เพื่อให้จิตรู้ทุกข์นะครับ หากทำเพื่อให้ร่างกายเกิดทุกข์ละก็เป็นการเบียดเบียนตัวเอง ไม่ใช่การภาวนา ครูบาอาจารย์ท่านอดอาหารกันเพื่อให้จิตมีความรู้ตัว เพื่อให้จิตควรแก่การภาวนา การรู้ทุกข์นั้น ไม่ต้องอดอาหารก็รู้ได้ เพราะทุกข์คืออุปาทานขันธ์ (ความยึดมั่นถือมั่นในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) ถึงไม่อดอาหารก็รู้ทุกข์ได้ กินอิ่มก็รู้ทุกข์ได้ ใช้ชีวิตตามปกติก็รู้ทุกข์ได้ จะใช้อุบายใดในการภาวนา ก็ต้องใช้เพื่อให้จิตมีสติสัมปชัญญะ แล้วใช้จิตที่มีสติสัมปชัญญะนั้นมาเจริญสติปัฏฐาน 4 พอถึงการเจริญสติปัฏฐาน 4 พอร่างกายมีอาการใดเกิดขึ้น ก็ต้องดูให้เห็นความเกิดขึ้นเสื่อมไปเป็นธรรมดา หากยังไม่เห็นร่างกายมีความเกิดขึ้นเสื่อมไปเป็นธรรมดา จิตก็จะเกิดความยินดียินร้าย ก็ให้รู้ความยินดียินร้าย เพื่อให้เห็นว่าจิตที่ยินดียินร้ายก็มีความเกิดขึ้นเสื่อมไปเป็นธรรมดา

ดูทุกสิ่ง (ขันธ์ทั้ง 5) ที่กำลังปรากฏเพื่อให้เห็นความเกิดขึ้นเสื่อมไปเป็นธรรมดา ดูไปเรื่อยๆ จิตก็จะละสักกายทิฏฐิลงได้ การละสักกายทิฏฐิ ไม่ได้เกิดเพราะอุบายในการภาวนา แต่เกิดเพราะจิตเข้าใจแจ่มแจ้งว่าขันธ์ทั้ง 5 ไม่ใช่ตัวตน อุบายในการภาวนาเพียงแค่ทำให้จิตสามารถเจริญสติปัฏฐาน 4 ได้ต่อเนื่องเท่านั้น ถ้าเข้าใจตามที่ผมบอกมาทั้งหมดได้ ก็จะรู้คำตอบที่ถามได้ อุบายใดที่ทำแล้วสติสัมปชัญญะเจริญก็ให้ทำอุบายนั้นเนืองๆ อุบายใดที่ทำแล้วสติสัมปชัญญะไม่เจริญก็พึงเว้นอุบายนั้น เช่นใครเดินจงกรมแล้วสติสัมปชัญญะเกิดง่ายเกิดบ่อย ก็พึงเดินจงกรมอยู่เนืองๆ ใครเดินแล้วหนักตึงง่วงจิตไม่เกิดสติสัมปชัญญะก็ให้ใช้อุบายอื่นจะดีกว่า ใครอดอาหารแล้วสติสัมปชัญญะเกิดง่ายเกิดบ่อย ก็พึงอดอาหารอยู่เนืองๆ ใครอดแล้วจะเป็นลม-หงุดหงิด-จิตไม่เกิดสติสัมปชัญญะก็ให้ใช้อุบายอื่นจะดีกว่า

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่