การฝึกให้เกิดสติตัวจริง(ที่เกิดขึ้นเอง)และความเพียรในการภาวนา
ถาม : เราต้องทำอย่างไรเพื่อฝึกให้เกิดสติตัวจริง
ตอบ : ช่วงเริ่มฝึก
ยังต้องอาศัยความตั้งใจหรือจงใจที่จะมารู้อยู่กับกายใจตัวเองก่อน
ความจงใจตรงนี้ก็คือการที่เราทำอะไรบางอย่าง
เพื่อให้สามารถกลับมารู้กายใจตัวเองได้
ต่อไปก็ต้องหัดรู้กายใจตัวเองให้ถูกต้อง คือไม่เพ้งจ้อง ไม่ฝืนบังคับจิตเอาไว้
เมื่อรู้ได้อย่างถูกต้อง จิตก็จะเริ่มคุ้นเคยที่จะย้อนมารู้กายใจตัวเองได้
จนถึงจุดหนึ่ง แม้จะไม่จงใจก็จะมารู้อยู่กับกายใจได้เองได้อย่างมีสติ
ซึ่งการรู้จะเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ เหมือนเราไม่ได้ทำอะไรแต่จิตก็รู้ได้เอง
เพราะได้ฝึกมาอย่างถูกต้องในช่วงก่อนหน้านี้
ที่ว่า “สติเกิดเอง” นั้น
ไม่ใช่ว่า ไม่ต้องฝึกอะไรเลยแล้วจะเกิดสติที่แท้จริงได้
เพราะต้องฝึกรู้กายรู้ใจตัวเองไปจนจิตคุ้นเคย
ซึ่งมักต้องมีความจงใจอยู่บ้างในระยะแรกๆ
เมื่อคุ้นเคยกับการรู้กายรู้ใจตัวเองได้แล้ว
ต่อไปพอเกิดสภาวะที่จิตคุ้นเคยในการหัดรู้มาก่อน
สติก็จะเกิดเองได้ครับ
ถาม : ความเพียรในการภาวนาเป็นอย่างไร?
ตอบ : ก็เพียรที่จะหัดรู้สภาวะทางกายทางใจ(รู้กายรู้ใจ)ตัวเองครับ
ช่วงแรกก็เพียรหัดรู้ให้เกิดสติ
ต่อไปเมื่อเกิดสติได้แล้ว ก็เพียรหัดรู้กายรู้ใจตัวเอง
เพื่อให้เห็นว่ารูปนาม(กายจิต)นี้ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
