Dhammada on Android
available now on
Google Play Store
คำชี้แจง
    Dhammada.net เป็นเว็บไซต์ของกลุ่มลูกศิษย์ที่ภาวนาตามแนวดูจิตได้จัดทำกันเอง ไม่ได้เกี่ยวข้องกับทาง สวนสันติธรรม หรือ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช แต่อย่างใด     จึงขอชี้แจงเพื่อทำความเข้าใจให้ตรงกันกับข้อเท็จจริง     ขอแสดงความนับถือ     Dhammada.net

หมวดหมู่

เรื่องล่าสุด

Latest Clips

คลังเก็บ

เส้นทางของนักปฏิบัติ


mp 3 (for download) : เส้นทางของนักปฏิบัติ

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

หลวงพ่อปราโมทย์ : คนที่หลงไม่เคยภาวนาเลยนะ เวลาเรียนกรรมฐาน จะเรียนง่ายกว่าพวกที่ติดเพ่ง

พวกที่ไม่เคยเรียนกรรมฐานเลยนะ จิตหลงอย่างเดียว พอรู้ทันว่าจิตหลงนะ จิตก็จะตั้งขึ้นมาแล้ว แต่พอตั้งซักพักนะ ชำนิชำนาญขึ้นมา ก็จะกลายเป็นจิตเพ่งอีก ก็อยากรักษาไม่ให้มันหลงอีก ก็รักษาไว้กลายเป็นจิตเพ่งไป กลายเป็นนักปฏิบัติไป

คนทั่วๆไปไม่ใช่นักปฏิบัติเนี่ย จิตมีแบบเดียวคือหลงๆๆนะ พอได้ยินได้ฟังธรรมะบ้างนะ ก็หลงแล้วรู้ หลงแล้วรู้ นี่ดีมากๆแล้ว พอปฏิบัติชำนิชำนาญนะ หลงแล้วรู้แล้วก็เพ่ง หลงแล้วรู้แล้วก็เพ่ง แต่ถ้าไม่ได้ฟังธรรมมาก่อน พอเริ่มลงมือปฏิบัตินะ ก็เพ่งๆๆ เลิกเพ่งก็หลง มีแต่เพ่งกับหลง หลงกับเพ่ง นี่พวกที่ภาวนาผิด

นี่ถ้าเราภาวนาถูกนะ มันจะเริ่มเป็นลำดับไป อย่างหัดใหม่ๆเนี่ย เผลอแล้วรู้ เผลอแล้วรู้ นี่พอดี แต่มันจะอยู่ได้ไม่นาน ไม่นานก็จะเกิดการเพ่ง มันกลัวจะเผลอ กลัวจะไม่รู้ อยากรู้ตลอดเวลา อยากจะไม่เผลอตลอดเวลา นี่ความอยากแทรกเข้ามาแล้ว จิตก็เลยมี ๓ แบบ เผลอไปแล้วรู้สึกแล้วก็เพ่ง นี้พอชำนิชำนาญขึ้นนะ ต่อไปไม่เพ่ง เหลือเผลอแล้วรู้ เผลอแล้วรู้ กลับไปเหมือนมือใหม่หัดปฏิบัติ

งั้นมือใหม่หัดปฏิบัติเนี่ย เป็นสภาวะที่ดีๆนะ แล้วมันจะต้องไปวนใน loop ของการเพ่งอยู่อีกช่วงนึงนะ แล้วแก้ออกมาได้ มันจะเหลือเผลอแล้วรู้ เผลอแล้วรู้ และเมื่อฝึกไปเต็มรอบแล้วนะเต็มที่ ก็เหลืออันเดียวอีก เหลืออันเดียว แต่อันเดียวคนละแบบกับพวกไม่ปฏิบัติ

พวกไม่ปฏิบัติเลยนี่ มีสภาวะอันเดียวนะ คือเผลอๆๆ หลงๆๆไปเรื่อย แต่ว่าเมื่อปฏิบัติเต็มภูมิแล้ว เหลืออันเดียวคือรู้ๆๆนะ ไม่หลงหรอก จิตมันไม่ไหลไปไหนเลย ตั้งมั่นเด่นดวงอยู่

งั้นสภาวะ ๓ แบบนี่นะ อยู่ในเส้นทางเดินของนักปฏิบัติ คนที่ไม่เคยปฏิบัติเลย มันจะเผลอๆๆไป หลงๆๆไป คนที่ปฏิบัติผิด ก็จะเพ่งๆๆ พอหมดแรงเพ่งก็หลงไปเลย เผลอไปเลย ถ้าปฏิบัติถูกหน่อยนะ ก็จะเผลอแล้วรู้ เผลอแล้วรู้ พอชำนาญขึ้น เผลอ-รู้-แล้วก็มาเพ่ง พอชำนาญมากขึ้นนะ ก็เหลือแต่เผลอกับรู้ เลิกเพ่ง พอถึงขีดสุดจริงๆนะ เหลือแต่รู้นะ ไม่เพ่ง ไม่เผลอ ให้ค่อยๆฝึกนะ จิตจะค่อยพัฒนาขึ้นเป็นลำดับๆไป


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม บ้านโค้งดารา ศรีราชา ชลบุรี
แสดงธรรมที่วัดสวนสันติธรรม
เมื่อ วันเสาร์ที่ ๒๙ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๕ ก่อนฉันเช้า

CD: สวนสันติธรรม แผ่นที่ ๔๗
Track: ๑๑
File: 550929.mp3
ระหว่างนาทีที่ ๑๗ วินาทีที่ ๑๒ ถึง นาทีที่ ๒๐ วินาทีที่ ๑

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่

(Visited 187 times, 1 visits today)

Comments are closed.