จากรู้สึกตัวสู่สักว่ารู้
เมื่อสามารถรู้ตัวได้ ก็จะเริ่มรู้เท่าทันจิตตนเองละเอียดลึกซึ้งเป็นลำดับๆ ไป
เช่น (1) เริ่มรู้ว่า จิตกำลังติดยึดอารมณ์บางสิ่ง ซึ่งอาจจะทราบ หรือไม่ทราบชื่อก็ได้
หรือรู้จิตที่ประณีตยิ่งขึ้น คือ (2) จิตที่คลายออกจากความยึดถืออารมณ์
มีสภาพต่างคนต่างอยู่กับกิเลส เหมือนลิ้นงูที่อยู่ในปากงู ไม่กระทบกระทั่งกัน
ถัดจากนั้นก็จะเริ่มเห็นว่า (3) บางคราวจิตก็ยังแลบ หรือส่งออกไปยินดียินร้ายกับอารณ์
ไม่ใช่รู้อารมณ์ด้วยความเป็นกลางเสมอไป
เมื่อรู้ความยินดียินร้ายที่เกิดขึ้นได้ชำนาญแล้ว
จิตก็กลับสู่ความเป็นกลางอีก คราวนี้เป็นกลางที่ประณีตกว่าทีแรกมาก
ถึงขั้นนี้จึงจะ (4) มองกิเลสชนิดสังโยชน์ออก
หรือมองเจตนา หรือความจงใจ หรือความพอใจ(อภิชชา) ที่จะปฏิบัติธรรมออก
คราวนี้จิตจึงจะ (5) ถึงความเป็นกลางอย่างแท้จริง เป็นจิตสักว่ารู้ โดยไม่ได้จงใจ
เพราะ รู้สักว่ารู้ ปราศจากความยินดีจงใจที่จะรู้
ปราศจากการประคับประคองสติ
เป็นจิตที่เห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง
จิตก็มาถึงจุดที่จ่ออยู่กับประตูแห่งการเกิดมรรคผล
ซึ่งเขาจะเกิดเอง ไม่มีใครทำให้เกิดได้
โดยคุณ สันตินันท์ (นามปากกาของหลวงพ่อปราโมทย์ก่อนบวช)
เมื่อวัน จันทร์ ที่ 29 มกราคม 2544
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
