ปัญหาเรื่องการตามรู้จิต และการเดินจงกรมแบบสบายๆ
ถาม : การรู้จิตนั้น เป็นการตามรู้ หากว่าอารมณ์ที่เกิดขึ้นนั้น แรงพอ เช่นเสียใจ สุขใจ โกรธ มักจะรู้ในขณะที่เกิดอารมณ์นั้นๆ แต่หากเผลอ หรือ หลง มักรู้หลังจากผ่านไปสักพัก ว่าเอ้อ เมื่อกี้ เผลอไปคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ นะ ถือว่าเป็นการตามรู้ที่ใช้ได้หรือไม่คะ หรือว่า จะต้องตามรู้กันแบบหายใจรดต้นคอ ?
ตอบ : พอเกิดสภาวะใดขึ้นแล้ว จะรู้ได้เร็วหรือช้า ก็ไม่เป็นไรครับ
ไม่ใช่ว่าพอเกิดปุ๊บต้องรู้ปั๊บหรอกนะครับ
ที่สำคัญคือ พอรู้แล้ว ให้แค่รู้ก็พอแล้วครับ
ถาม : การเดินจงกรมนั้น หากเราเดินไปเรื่อยๆ รู้ว่าเดิน แบบหย่อนจิตหย่อนใจ หรือเดินเล่น พอเผลอไปคิดโน่นนี่ จับได้ว่าเผลอ พอมั้ยคะ การเดินแบบนี้ จะได้สมาธิเท่าการกำหนด ซ้ายขวา หรือ ยกย่างเหยียบไหมคะ?
ตอบ : เดินจงกรมแล้วรู้ไปสบาย ๆ ไม่เพ่งจ้อง แล้วเห็นว่าจิตเผลอไปคิด
แบบนี้เป็นการเดินเพื่อการฝึกเจริญสติ เจริญปัญญาที่ถูกต้องแล้วครับ
ส่วนการเดินแบบกำหนดจนจิตไหลไปแช่แต่ที่เท้า ใช้ฝึกเจริญปัญญาไม่ได้ครับ
เพราะจิตจะไม่มีความตั้งมั่น (ไม่มีสัมมาสมาธิ) ครับ
แต่ถ้าตามรู้ไปสบาย ๆ แล้วจิตมาตั้งมั่นรู้กายทั่ว ๆ เองอย่างต่อเนื่อง
โดยไม่เผลอไปคิด ไม่ไหลไปอยู่ที่เท้าจึงจะเป็นสมถะ เป็นสมาธิที่ถูกต้องครับ
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
