รู้เท่าทัน
ครูบาอาจารย์มักบอก “ให้รู้เท่าทัน”
แล้วการรู้เท่าทันเป็นอย่างไรละ?
คำถามนี้คาใจอยู่นานแสนนาน
กว่าจะเข้าใจว่า….
การรู้เท่าทันคือ
การรู้รูปนาม (กายใจหรืออารมณ์ต่างๆ)
ที่กำลังปรากฏอย่างมีสติและมีปัญญา
ไม่ยึดถืออารมณ์ที่กำลังปรากฏนั้น
ด้วยเพราะยอมรับว่า
รูปนามนั้นไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน
แล้วต้องทำอย่างไรจึงจะรู้เท่าทันได้?
จะรู้เท่าทันได้ก็ต้องฝึกอบรมจิต
ฝึกให้จิตคุ้นเคยดัวยการหัดดูรูปนาม
หรือหัดดูกาย หัดดูเวทนา หัดดูจิต ไปตามโอกาส
เพื่อให้เกิดสติ มีความรู้สึกตัว
จนรูสึกได้ว่ารูปนามที่กำลังปรากฏนั้น ถูกรู้อยู่
เมื่อเห็นรูปนามถูกรู้อยู่บ่อยๆ
จิตก็จะตั้งมั่น ไม่ไหลไปจมแช่คลุกเคล้ากับรูปนาม
ไม่ไหลไปจมแช่คลุกเคล้ากับอารมณ์ต่างๆ ที่กำลังปรากฏ
ด้วยจิตตั้งมั่นเห็นรูปนามถูกรู้อยู่ เห็นอารมณ์ถูกรู้อยู่
และจิตไม่ดิ้นรนแก้ไขแทรกแซงสิ่งที่กำลังถูกรู้อยู่
ก็จะมีปัญญา เห็นความไม่เที่ยงของรูปนาม
หรือเห็นความถูกบีบคั้นจนทนอยู่ไม่ได้ของรูปนาม
หรือเห็นความเป็นไปตามเหตุปัจจัย
ไม่มีเป็นเจ้าของที่จะเป็นไปตามความต้องการได้อย่างแท้จริง
เมื่อมีปัญญา จิตก็จะคลายความยินดีพอใจ
คลายความไม่ยินดีไม่พอใจ และคลายความยึดถือรูปนามนั้นต่อไป
นี่แหละคือการรู้เท่าทันรูปนามหรืออารมณ์ต่างๆ
ซึ่งเป็นการปฏิบัติภาวนาที่ครอบคลุมทั้งหมดของพุทธศาสนา
^_^
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
