การจดจำสภาวธรรมและความรู้สึกตัว
การจำสภาวธรรมได้นั้น ก็ต้องเกิดจากการที่เรามีความรู้สึกตัวในขณะที่เจอสภาวธรรมใดๆ ซึ่งความรู้สึกตัวนี้ จริงๆ แล้วมันก็มีกันทุกคนมากบ้างน้อยบ้าง ถ้าใครใส่ใจที่จะดูจิตใจตัวเองละก็ จะรู้เลยว่า ความรู้สึกตัวมันก็เป็นสิ่งที่เกิดได้ไม่ยาก แล้วมันก็ไม่ได้เกิดเพราะความตั้งใจให้เกิดด้วย หากแต่ในช่วงแรกของการภาวนา มันจะเหมือนว่าเราต้องสร้างสติสัมปชัญญะหรือสร้างความรู้สึกตัวขึ้น ซึ่งที่จริงแล้ว เราไม่ได้สร้างมันขึ้นมาโดยตรง หากแต่เราทำเหตุปัจจัยที่ให้มันเกิดได้บ่อยๆ เท่านั้น กิริยารู้ จึงไม่ได้ถูกเราสร้างหรือทำขึ้นมาโดยตรง แต่จะเกิดจากการที่จิตมีเหตุปัจจัยบางอย่างทำให้มีกิริยารู้ขึ้น ซึ่งเหตุปัจจัยที่ทำให้กิริยารู้เกิดขึ้นได้ก็มีเช่น การทำจิตให้สงบด้วยสมถะ การตามรู้สภาวธรรม ถ้าตามรู้ได้สติก็มีได้ มันเป็นของคู่กัน (สติในที่นี้หมายถึง สติ สัมปชัญญะ)
หลวงพ่อจะใช้การสอนให้รู้จักสภาวะ เผลอ ซึ่งตรงนี้สามารถทำได้ง่าย เพื่อให้เกิดการจำสภาวะเผลอได้ หลังจากที่จำสภาวะเผลอได้ ต่อไปเมื่อเผลอไป หลังจากหยุดเผลอ กิริยารู้ก็จะเกิดเอง ช่วงแรกจึงเหมือนกับต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้รู้จักสภาวะเผลอ แต่ก็ไม่ใช่การทำสติ ไม่ใช่การทำกิริยารู้ขึ้นมา
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
