ภาวนาแล้วทำไมยังแพ้และทุกข์เพราะกิเลสอยู่ ?
1. มีความอยากที่จะเอาชนะกิเลส ซึ่งเป็นไปไม่ได้หรอกที่เราจะเอาชนะกิเลสด้วยความอยาก พออยากเอาชนะ จิตก็จะไม่ตั้งมั่น ไม่เป็นกลาง จึงทำให้แทนที่จะตามรู้ตามดูจิตที่มีกิเลสด้วยสติ สัมปชัญญะ ก็จะกลายเป็นไหลตามไปตามกิเลสพร้อมๆ กับพยายามเอาชนะมันให้ได้ จึงทำให้เห็นกิเลส ฝืนมันด้วยสติแต่ไม่มีสัมปชัญญะ (เพ่งใส่กิเลสด้วยความอยากชนะมัน) หากเป็นอย่างนี้ก็ไม่ใช่การตามรู้ ตามดูจิตแล้วครับ
2. ไม่ได้ตามรู้ตามดูจิต แต่ไปตามรู้ตามดูกิเลส ซึ่งผิดหลักการดูจิต เพราะการดูจิตนั้น ต้องดูไปตรงจิตที่มีกิเลส ไม่ใช่ดูกิเลส (ให้ตามรู้ว่าจิตมีกิเลส อย่าไปตามรู้ตัวกิเลส) เช่น ให้ตามรู้ว่าจิตมีโทสะ อย่าไปตามดูว่าโทสะมาจากไหน แรงมากแรงน้อย หรือโทสะเกิดเพราะเรื่องใดใครทำให้เกิด เพราะหากไปดูตัวกิเลส จิตจะส่งออกไปจมแช่กิเลสได้ง่าย เพราะจิตเองยังมีปัญญาไม่มากพอ แต่ถ้าไปรู้ว่า จิตมีกิเลส (ไม่ต้องไปสนใจเจ้าตัวกิเลส) จิตก็จะไม่จรดจ่อไปที่ตัวกิเลส ซึ่งจะทำให้จิตไม่ส่งออกไปหากิเลส หรือไม่ถูกกิเลสครอบงำได้ง่าย แล้วก็จะเห็นกิเลสเกิด-ดับได้จากการตามรู้ว่าจิตมีกิเลสโดยที่ไม่ต้องตามดูเจ้าตัวกิเลสเลย แถมยังได้ตามรู้จิต เห็นจิตเกิด-ดับอีกด้วย การเห็นจิตเกิด-ดับไปพร้อมๆ กับเห็นกิเลสเกิด-ดับ ด้วยการตามรู้ว่าจิตมีกิเลส จะทำให้เกิดปัญญารักษาจิตไม่ให้เศร้าหมองเพราะกิเลสที่จรมา
เราต้องดูว่าจิตเป็นอย่างไร เพราะในสติปัฏฐานหมวด จิตตานุปัสสนา เป็นการรู้ชัดว่าจิตเป็นอย่างไร เช่น จิตมีราคะ ก็รู้ชัดว่าจิตมีราคะ จิตมีโทสะ ก็รู้ชัดว่าจิตมีโทสะ ไม่ได้บอกให้รู้ราคะหรือรู้โทสะ รู้ไปจนเห็นว่า จิตมีความเกิดขึ้น เสื่อมไปเป็นธรรมดา จนเห็นว่าจิตไม่ใช่ตัวตน จนปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นต่อจิตเอง
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
