เรียนรู้ดูขันธ์กับ อ.สุรวัฒน์ : หนีทุกข์ ทนทุกข์ พ้นทุกข์

หนีทุกข์ ทนทุกข์ พ้นทุกข์

หลังการอดนอนและคอยดูพ่ออยู่คนเดียวไปหนึ่งคืน

พอรุ่งเช้าจิตก็เกิดสลดจนน้ำตาเอ่อเป็นระยะๆ

 รู้สึกถึงการมาคนเดียวไปคนเดียวจริงๆ

 เพราะในยามที่ต้องแบกรับอะไรไว้ต่างๆ นาๆ

 ใครก็ช่วยเราไม่ได้ เราจะช่วยใครที่แม้แต่พ่อตัวเองก็ช่วยไม่ได้

 ได้แค่ช่วยผ่อนคลายทุกข์กายทุกข์ใจให้ได้เป็นบางครั้ง

 ที่เหลือต่างคนต่างต้องต่อสู้ดิ้นรนพ้นทุกข์ของตัวเองกันไป

 ต่างกันที่วิธีการสู้เพื่อให้พ้นทุกข์ว่า จะสู้แบบไหน

 จะสู้แบบหนีทุกข์ ทนทุกข์ หรือจะพัฒนาสติปัญญาให้เหนือทุกข์

 วิธีหนีทุกข์ก็เห็นอยู่ว่า หนีไม่พ้นจริง

 วิธีทนทุกข์ก็เห็นอยู่ว่า ทนได้ยาก

 แต่ไม่ว่าหนียังไง จะทนยังไง

ก็พ้นทุกข์ไม่ได้จริง ยังต้องทุกข์แล้วทุกข์อีก

 มีแต่ต้องพัฒนาสติปัญญามาหัด “รู้ทุกข์” จึงจะพ้นทุกข์ได้จริง

 แล้วเมื่อมีสติปัญญาก็จะรู้ว่า

เมื่อใดควรหนี เมื่อใดควรทน เมื่อใดควรเจริญสติปัญญา

 จนเมื่อสติปัญญาพัฒนาไปจนแจ้งอริยสัจจ์

 ก็จะพ้นทุกข์กันตรงนั้นแหละ ^_^