เรื่องของการคิดอกุศล
ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า
ใครๆก็สามารถเกิดความคิดอกุศล เกิดความคิดหยาบคิดชั่ว กันได้ทุกคน
ไม่มีใครหรอกครับที่จะไม่คิดอกุศลเลย
ทีนี้พอจิตคิดอกุศลขึ้นมา
แต่ด้วยจิตที่มีความยึดถืออยู่ว่า ความคิดอกุศลไม่ดี ต้องไม่ให้เกิด
แล้วก็ไม่เข้าใจว่า จิตจะคิดเราก็ห้ามไม่ได้ สั่งไม่ได้ (เพราะจิตเป็นอนัตตา)
ก็เลยเกิดความกลัวว่าจะเป็นบาปกรรม
ทั้งที่จริงแล้ว ความคิดที่เราไม่ได้เจตนาจะคิดขึ้นนั้น
หากไม่ลุกลามล้นออกมาเป็นกรรมทางกายทางวาจา
ก็เป็นเพียงแค่ความฟุ้งซ่านทั่วๆไปเท่านั้น
ไม่ได้เป็นกรรมหนักแต่อย่างใดหรอกครับ
ถ้ายอมรับได้ว่า จิตจะคิด(คิดดีหรือไม่ดีก็ตาม) เราก็ห้ามไม่ได้ สั่งไม่ได้
ต่อไปพอจิตเกิดความคิดไม่ดีขึ้น เราก็มาหัดดูจิตที่หลงไปคิด
โดยไม่ต้องไปกังวลไม่ต้องไปใส่ใจว่าคิดเรื่องอะไร
แค่รู้ว่าจิตหลงไปคิด หรือแค่รู้ว่าเมื่อกี้ลืมตัวไปคิด เท่านั้น
แต่ถ้ายังดูจิตที่หลงไปคิดไม่ทัน จนเกิดความกลัวขึ้น
ก็ให้หัดดูจิตที่กลัวไปสบายๆ
ไม่ต้องไปสนใจหรือใส่ใจว่ากลัวอะไร กลัวเพราะคิดอะไรนะครับ
ที่สำคัญคือ อย่าดิ้นรนที่จะห้ามความคิดเรื่องที่ไม่ดี
ไม่ต้องดิ้นรนที่จะไม่ให้เกิดความกลัว
แต่ให้ใช้หลักว่า อะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ให้มีสติรู้สึกตัวไว้ แล้วก็หัดดูไปสบายๆ
ไม่นานก็จะเห็นว่า จิตที่หลงไปคิด จิตที่กลัว แม้แต่จิตที่ดีเป็นกุศล
ล้วนแต่เกิดขึ้นแล้วดับไปทั้งนั้นครับ
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
