เรียนรู้ดูขันธ์กับ อ.สุรวัฒน์ : ไขปัญหาการภาวนา

ตอบ : เป็นการตามดูครับ แต่ดูแล้วยังไม่เกิดสติ จิตยังไม่ตั้งมั่น
ต้องหัดดูต่อไปอีกครับ

ถาม : 2. ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาก็เพิ่มการภาวนาตามรูปแบบ คือนั่งสมาธิโดยกำหนดลมหายใจ ตอนกำหนดลมก็พยายามนึกถึงคำสอนของหลวงพ่อว่า เป็นผู้ดู อย่าไปเพ่ง
ถามว่าคำว่าเพ่งนี้คือเอาจิตไปคลุกกับลม แล้วลืมร่างกายใช่ไหมครับ

ตอบ : เพ่ง คือเอาจิดไปจดจ้องที่ลมจนเคร่งเครียด อึดอัด ไม่โล่งโปร่ง ไม่เบาสบายครับ
ส่วนถ้าไปจดจ้องเห็นแต่ลมแล้วลืมกาย
ถ้าไม่เครียดไม่อึดอัด จอจ่อแบบสบายๆ มีความสุข ก็เป็นการทำสมถะอย่างหนึ่งครับ

ถาม : 3. ตอนดูลมก็พยายามดูการกระเพื่อมของร่างกายมากกว่าที่จะไปเน้นที่ลมหายใจ
อย่างนี้แสดงว่าผมไม่ได้เพ่งใช่ไหมครับ

ตอบ : เทียบเคีองเอาจากคำตอบข้อ 2 นะครับว่า เพ่งหรือไม่เพ่ง

ถาม : 4. ตอนที่เป็นผู้ดู ผมมีความรู้สึกว่าผมนึกคิดเอา(สร้างจินตนาการ)ว่าเรากำลังดูร่างกายนี้กระเพื่อมอยู่
ทำอย่างนี้ถูกต้องไหมครับ

ตอบ : ถ้ายังมีจิตนาการอยู่ ก็ยังไม่ถูกครับ
ที่ถูกต้อง “รู้สึก” ขึ้นมาเองโดยปราศจากการคิดนึกครับ

ถาม : 5. เวลานั่งไปสักพักจะรู้สึกนิ่งๆ เฉยๆซึ่งอาจารย์บอกว่าก็ดูนิ่งเฉยๆนั้นไป
อยากทราบว่าอาการเช่นนี้คือจิตตั้งมั่นหรือปล่าวครับ

ตอบ : ถ้าตั้งมั่น จิตต้องไม่เคลื่อนออกไปอยู่กับความนิ่งๆ ว่างๆ
แต่จะรู้สึกว่าความนิ่งๆ ว่างๆ เป็นส่วนหนึ่ง
จิตที่รู้เป็นอีกส่วนหนึ่ง ไม่รวมเป็นอันเดียวกันครับ