Dhammada.net

วิธีแก้การกลัวตาย

ถาม : 1.ถ้าตอนนี้ตัวเราเองกำลังรู้สึกกลัวตายขึ้นมา   จะมีวิธีไหนบ้างคะที่จะทำให้ตัวเราสงบลง   เลิกห่วง เลิกยึดติด

ตอบ : ต้องยอมรับความจริงว่าใครๆ ก็ต้องตาย แล้วหัดดูจิตที่กลัวไปครับ
แต่ไม่ใช่ดูจิตที่กลัวเพื่อให้หายกลัวนะครับ
ต้องดูเพื่อจะดูว่า จิตที่กลัวมันกลัวตลอดเวลามั้ย กลัวถาวรมั้ย
หรือเกิดก็กลัว พอไปสนใจอย่างอื่นก็ลืมไปแล้วว่ากลัว

ถาม : 2.ถ้าตอนเราเป็นมนุษย์เราเคยปฏิบัติธรรม เรียนรู้วิธีการปฏิบัติ  ถ้าเกิดเราตายไปแล้ว ในภพภูมิใหม่เราสามารถปฏิบัติต่อได้หรือไม่ค่ะ

ตอบ : การหัดปฏิบัติธรรมมาก็จะเป็นวาสนาสั่งสมอยู่ที่จิต
เมื่อมีโอกาสมีปัจจัยพอ เช่นอยู่ในภพภูมิที่เหมาะ
จิตก็จะสนใจแล้วกลับมาหัดปฏิบัติธรรมต่อได้ครับ

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่

ทำยังไงถึงจะเห็นทุกข์?

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่

ดูความคิด ให้รู้ตอนไหน

โดยหลักมีอยู่ว่า รู้ได้ตอนไหนก็ดูตอนนั้น และให้รู้ในขณะปัจจุบันครับ
แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเห็นจิตไหลไปคิดตั้งแต่ต้นหรอกครับ
ถ้าไม่ทันต้อนที่ไหลไปคิด แล้วจิตเกิดยินดียินร้ายให้รู้สึกได้
ก็มาหัดดูจิตที่ยินดียินร้ายไปเลย
หรือถ้ารู้ทันขณะที่จิตไหลไปคิด ก็รู้ว่าจิตไหลไป ถ้ารู้ได้จริงๆ
จิตที่ไหลจะดับไปตั้งแต่ยังไม่ทันปรุงความยินดียินร้ายขึ้นมาครับ
เพราะฉะนั้นที่ถูกคือ
หลังจากที่รู้ว่าจิตไหลไปได้แล้ว ไม่ต้องไปเพ่งจ้องหาดูความยินดียินร้าย
แต่ถ้าเผลอไปเพ่งจ้องหาดู ก็ให้รู้ทันจิตที่จ้องหาดูนั่นแหละครับ

ในขั้นของการหัดรู้สภาวธรรม
จะเกิดสภาวะ จิตไหลไปหาความคิดก่อน แล้วจึงรู้ว่าจิตไหลไปครับ
การรู้ว่าจิตไหลไป จะทำให้ความคิดดับและเกิดสติรู้สึกตัว
ซึ่งเมื่อเกิดสติ จิตก็มักจะจำได้ว่าเมื่อกี้คิดเรื่องอะไร
แต่ถ้าความคิดไม่ดับแต่รู้เรื่องที่คิด อันนี้จะยังไม่เกิดสติรู้สึกตัวขึ้นครับ

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่

ถ้าเห็นความเป็นอัตตา เห็นถูกหรือไม่?

เห็นถูกแบบยังมีความเห็นผิดครับ
เพราะการเห็นว่ามีอัตตาเป็นความเห็นผิด
จริงๆแล้วอัตตาไม่มี เพราะไม่มีรูปนามที่เป็นตัวตนทรงอยู่ได้ด้วยตัวเอง
มีแต่รูปนามที่เกิดดับดับไปตามเหตุปัจจัย หรือต้องอิงอาศัยปัจจัยอื่น
ต้องค่อยเจริญสติเจริญปัญญาไป
แล้ววันหนึ่งจิตจะละความเห็นผิดว่ามีอัตตาตัวตนได้ครับ

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่

สมถะเริ่มเมื่อหมดความตั้งใจ วิปัสสนาเริ่มเมื่อหมดความคิด

สมถะ คือการให้จิตอยู่กับอารมณ์เดียวอย่างต่อเนื่อง
และจะเข้าสู่สมถะจริงๆ ก็ตรงที่ จิตรู้อารมณ์ได้เองโดยไม่ต้องประคองรักษาเอาไว้
อย่างการบริกรรม ถ้ายังต้องประคองรักษาไว้ ไม่งั้นจิตจะหนีไปสนใจอารมณ์อื่น
ก็ยังไม่เข้าสู่สมถะ จนกว่าจิตจะบริกรรมเองอย่างต่อเนื่อง
และพอเข้าสมถะแล้ว ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องอยู่กับอารมณ์ที่เป็นคำบริกรรมตลอดไป
จิตอาจจะเปลี่ยนไปรู้อารมณ์อื่นเองก็ได้ครับ

วิปัสสนานั้น เป็นการเห็นไตรลักษณ์ของรูปนาม
การเห็นก็คือการประจักษ์รู้ตรงๆ เป็นขณะๆ
โดยขณะที่เห็นไตรลักษณ์ จะปราศจากการคิดนึกเรื่องไตรลักษณ์
ถ้ายังมีการคิดนึกเรื่องไตรลักษณ์อยู่ ก็ยังไม่เป็นวิปัสสนาครับ

กรณีจิตหลงไปคิด หากเกิดสติรู้ขึ้นว่า จิตหลงไปคิด ความคิดจะดับไปชั่วขณะ
แวบตรงนั้นหากจิตมีความตั้งมั่น และรู้สึกได้ว่าจิตที่หลงคิดดับไป แล้วเกิดจิตที่มีสติขึ้น
ตรงนี้จะเป็นการทำวิปัสสนาอยู่ครับ

ถ้าความคิดไม่ขาดก็ยังไม่ใช่สติที่ใช้ในการเจริญปัญญาได้
หรือที่พูดๆ กันว่า ยังไม่ใช่สติตัวจริงนั่นเองครับ
แล้วในการหัดรู้สภาวะก็ไม่ใช่ว่า การรู้ทุกครั้งจะเป็นการรู้ด้วยสติตัวจริงทุกครั้ง
เพราะฉะนั้นถ้าเห็นว่าความคิดไม่ดับก็แค่รู้ไปว่าจิตยังหลงไปคิดก็พอแล้วครับ
หัดไปเรื่อยๆ ก็จะรู้ได้ด้วยสติจริงๆ มากขึ้นครับ

เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓

ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่

สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่

ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่

คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่