ขอบคุณครับ

ทางสายเอก ทางสายเดียว ที่นำไปสู่ความบริสุทธิ หลุดพ้น คือ สติปัฎฐาน
ส่วนใครจะเรียกว่าอย่างไร หรือปฏิบัติวนไปวนมา หรือตัดตรง หรือใช้คำพูดล้อมความคิด
สุดท้ายต้องเข้าไปสู่ สติปัฎฐาน เท่านั้นครับ จึงจะถึงความบริสุทธิที่แท้จริง
เซนเขาก็มีวิธีการปฎิบัติสติปัฎฐานเมือนกันครับ แต่ไม่ได้มีชื่อเรียก หรือรูปแบบเหมือนเถรวาทเท่านั้นเอง
ผมเคยได้ยินเรื่อง มีอาจารย์เซนท่านหนึ่ง ปฏิบัติโดยการกวาดลานวัดทุกวัน วันละหลาย ๆ ชั่วโมง
เหล่าพระเณรในวัดก็พยายามขอให้ท่านไม่ต้องทำ ท่านก็ปฏิเสธ และปฏิบัติภารกิจนี้เป็นประจำ
วันหนึ่งพระลูกวัด ก็นำไม้กวาดของท่านไปซ่อน เพื่อไม่ให้ท่านได้ทำงาน
ท่านจึงสอนพระลูกวัดทั้งหลายด้วยการ ไม่ฉันอาหาร
เมื่อมีผู้ไปขอให้ท่านฉันอาหาร ท่านจึงสอนว่า ไม่ได้ทำงาน ก็ไม่ต้องกินข้าว
เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า พวกเซนก็ชอบใช้การทำงานบ้าน(วัด) เป็นเครื่องอยู่แบบที่หลวงพ่อชอบสอนเหมือนกัน
หรือในนิทานเซนอีกหลาย ๆ เรื่องก็มักแสดงให้เห็นพระเซนที่ชอบใช้เวลาในการนั่งสมาธิ หรือทำงานวัดในระหว่างวันครับ
ผมเคยอ่านเรื่องประวัติของท่านอิกคิว พระเซนอีกคน
ท่านบวชตั้งแต่เด็ก(ที่เราดูการ์ตูนกันนั่นแหละครับ)
ที่ปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัดและทุมเทมาก ๆ
กระทั่งอาจารย์ท่านคนนึ่งมรณะภาพ ท่านยังหักห้ามความเสียใจ และปฏิบัติธรรมต่อหน้าศพของอาจารย์ท่าน
จนกระทั่งพระเณรลูกวัดคนอื่นกล่าวหาว่าท่านไม่รักอาจารย์ที่มรณะภาพเลยจึงไม่ร้องไห้ แต่กลับไปนั่งสมาธิ
ทำอย่างนี้เกือบ 20 ปี ท่องเทียวไปตามวัดต่าง ๆ เพื่อขอเรียนธรรมะอีกหลายวัด กว่าจะรู้แจ้งธรรม(ตามตำนานของพวกเซน)
ดังนั้นพระเซนเขาก็ปฏิบัติธรรมกันอย่างทรหด อดทนเหมือนกันครับ
ไม่ใช่กิน ๆ นอน ๆ แล้วเดินไปเจออาจารย์เก่ง ๆ ตามคันนา
ถูกถามประโยค 2 ประโยค ก็บรรลุกันตรงนั้น
อย่างนั้น สิ่งที่พระพุทธเจ้าบอกก็ไม่ถูกต้องสิครับ
