Topic: บันทึก มีนาคม ๒๕๕๔ (Read 42628 times)

ลุงถนอม · « **on:** Tue 1 Mar 11, 20:56:50 »

นักภาวนามีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไม่มีใครอื่นเป็นที่พึ่งได้แท้จริงแม้แต่ครูบาอาจารย์ ใครภาวนาถูกและเพียรก็ได้ไป เป็นไปตามกฎแห่งกรรม

ลุงถนอม · « **Reply #1 on:** Tue 1 Mar 11, 20:59:37 »

ผู้ชายกลัวเหงา จึงไปหาเพื่อนดื่มเหล้าและมีภรรยาเพื่อคลายเหงา แต่เชื่อเถอะว่า ไม่หายเหงาได้จริง เพราะไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอดเวลา

ลุงถนอม · « **Reply #2 on:** Tue 1 Mar 11, 21:00:15 »

นักภาวนา มีสมถะและวิปัสสนา เป็นเพื่อน

ลุงถนอม · « **Reply #3 on:** Tue 1 Mar 11, 21:00:59 »

ใจนี้ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร เพียงแต่ความตั้งใจไม่เคยเปลี่ยนไปตามเวลา สัจจะวาจาเมื่อพูดแล้วไม่เคยจางหาย...

ลุงถนอม · « **Reply #4 on:** Tue 1 Mar 11, 21:01:36 »

ชื่อเสียงกับชีวิตก็เหมือนๆกัน เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป เท่านั้น

ลุงถนอม · « **Reply #5 on:** Tue 1 Mar 11, 21:02:08 »

จิตไม่มีรูปร่าง แต่ที่เห็นเป็นขอบ เป็นดวง เพราะเจตสิก

ลุงถนอม · « **Reply #6 on:** Tue 1 Mar 11, 21:02:46 »

ทั้งที่เชื่อว่าเกิดขึ้นโดยบังเอิญ
ทั้งที่เชื่อว่าเกิดขึ้นโดยเทพบันดาล
ทั้งที่เชื่อว่าตายดับก็ขาดสูญ

ล้วนแต่เป็นมิจฉาทิฎฐิ

ลุงถนอม · « **Reply #7 on:** Tue 1 Mar 11, 21:03:15 »

ไม่มีทางใดเลยที่จะพ้นทุกข์นอกจากเส้นทางสายนี้ ไม่อาจพ้นทุกข์ได้เลย หากไม่พ้นการเกิดการตาย

ลุงถนอม · « **Reply #8 on:** Wed 2 Mar 11, 08:15:42 »

ปณิธานของเราเอง จะพึ่งผู้อื่นได้อย่างไร

ลุงถนอม · « **Reply #9 on:** Wed 2 Mar 11, 08:16:45 »

ใครจะรู้ วันข้างหน้าเป็นอย่างไร ดังนั้น ทำดีตั้งแต่วันนี้ ดีกว่า

ลุงถนอม · « **Reply #10 on:** Wed 2 Mar 11, 08:17:30 »

ถ้ายังหวั่นไหวในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข อย่าบอกเลยว่ามีสัจจะ อย่าบอกเลยว่ามีอธิษฐาน

ลุงถนอม · « **Reply #11 on:** Wed 2 Mar 11, 08:18:20 »

ผล ย่อมสมควรแก่เหตุ หาใช่ สมปราถนา

ลุงถนอม · « **Reply #12 on:** Wed 2 Mar 11, 20:47:36 »

RT @Sirijit กิเลสอยู่ที่หัวใจ ธรรมจึงต้องแก้กันลงที่หัวใจ แก้ที่อื่นไม่ถูก #หลวงตามหาบัว

ลุงถนอม · « **Reply #13 on:** Wed 2 Mar 11, 20:47:56 »

RT @Sirijit อยู่ไหนให้เป็นตัวลำพังคนเดียว ให้รู้อยู่กับตัวเสมอ #หลวงตามหาบัว

ลุงถนอม · « **Reply #14 on:** Wed 2 Mar 11, 20:48:30 »

สร้างตำนานโอรสสวรรค์ ก็เพื่อสร้างความมั่นคงให้กับราชบัลลังก์ แต่ความหลงลืมตัวไปในการเป็นโอรสสวรรค์ กลับมาทำลายฮ่องเต้เสียเอง