ทางเดินออกจากสังสารวัฏฏ์ ถูกปิดล็อคด้วยกุญแจ 3 ชั้น
ชั้นแรก การมีสติรู้กายรู้ใจตนเอง ถูกปิดล็อคเพราะคนทั่วไปจะสนใจแต่เรื่องราวของคนอื่น ไม่สนใจปัจจุบันของกายใจของตนเอง
ชั้นที่สอง การมีจิตที่ตั้งมั่น และเป็นกลาง รู้อารมณ์โดยไม่ถลำเข้าไปรวมกับอารมณ์ ถูกปิดล็อคด้วยสมาธิชนิดจมแช่กับอารมณ์
ชั้นที่สาม เห็นไตรลักษณ์ของสภาวธรรมทั้งหลาย ที่เป็นที่ตั้งแห่งอุปาทาน ถูกปิดล็อคด้วยการบังคับให้นิ่ง ให้ว่าง ไม่ให้เห็นไตรลักษณ์ของกายของใจตนเอง
พระโพธิสัตว์ ต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่า 20 อสงไขยมหากัปป์ จึงจะเป็นผู้สะเดาะกุญแจ 3 ดอกนี้ได้ด้วยตนเอง
และใช้เวลาไม่น้อยกว่า 4 อสงไขยมหากัปป์ในการใคร่ครวญและสั่งสมความสามารถในการชี้ทางแก่ผู้อื่น
คำถามก็คือ เมื่อของยากกลายเป็นของง่าย (แต่ปรากฎอยู่เพียงชั่วคราว) แล้วเราจะพากันเพิกเฉย พากันประมาทอยู่หรือ?