บันทึก สิงหาคม ๒๕๕๔

[ลุงถนอม]

ใจที่นิ่งเฉย ดูไม่เป็นตัวไม่เป็นตน ดูไม่ได้ เพราะเมื่อเห็นจิตไม่เปลี่ยนแปลงสภาวะ ก็เข้าใจว่าจิตเที่ยง เมื่อเห็นจิตเที่ยง ก็เห็นจิตเป็นตัวตน

จิตมนุษย์ธรรมดาจึงเหมาะแก่การจริญวิปัสสนาเเป็นที่สุด

[ลุงถนอม]

ทันทีที่จ้องเข้าไส่จิตผู้รู้ ความรู้สึกว่าจิตเที่ยง จิตเป็นอัตตา ก็เกิดขึ้น

[ลุงถนอม]

ทำความดีย่อมได้ความดีเป็นผล หากพอใจที่ได้ทำความดี ย่อมได้ความพอใจเป็นผล ผลของความพอใจคือความสุขใจ หาใช่อำนาจเกียรติยศ ชื่อเสียง ลาภผลเงินทอง

[ลุงถนอม]

จะสมหวังหรือผิดหวัง แตกต่างกันที่เนื้อหาของความทรงจำ รู้ทันว่าจิตคิด ทั้งสองเรื่องก็เหมือนกัน เกิดขึ้นแล้วดับลง เป็นห้วงของความคิดเท่านั้น

[ลุงถนอม]

เมื่ออิจฉาจะทำลายได้ทุกสิ่ง เพราะเป็นโทสะ ทำลายได้แม้กระทั่งตัวเอง

[ลุงถนอม]

แม้จะมีอนาคตังสญาณ รู้เหตุการณ์ล่วงหน้าได้ หากแต่เมื่อเป็นวิบากที่ต้องรับ ก็มิอาจหลีกเลี่ยงได้

[ลุงถนอม]

เมื่อกลับไปคิดถึงเรื่องทุกข์เรื่องเก่า จิตใจก็เหมือนกลับไปเผชิญสถานการณ์นั้นอีกครั้ง จิตเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบ ในวงจรเรื่องนั้น

ต่อเมื่อมีสติรู้ทันจิตที่เผลอไปคิด ทันเห็นการวนเวียน เวียนว่ายตายเกิดในวงจรเรื่องนั้นของจิต จิตก็หลุดออกจากวงจรนั้นอย่างฉับพลัน

[ลุงถนอม]

ใจเอาเป็นที่พึ่งไม่ได้จริงๆ วันหนึ่งร่าเริง วันหนึ่งหดหู่ หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปมา เอาแน่เอานอนไม่ได้

[ลุงถนอม]

สมปราถนาก็มีความสุข แต่ถึงมีความสุขมันก็ไม่เที่ยง เดี๋ยวก็เสื่อมก็ดับ ก็ต้องวิ่งไล่ไขว่คว้ากันต่อไปอีก

[ลุงถนอม]

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อจะกล่าวว่ากองกุศล จะกล่าวให้ถูก ต้องกล่าวถึงสติปัฏฐาน ๔ เพราะว่ากองกุศลทั้งสิ้น ได้แก่ สติปัฏฐาน ๔ RT @buddha_quote RT @sophony

[ลุงถนอม]

สัจจะย่อมมีเพียงหนึ่ง ไม่เป็นสอง แต่ใจที่เข้าไม่ถึงสัจจะนั้นต่า​งหาก ที่กลับกลอกไปมา

[ลุงถนอม]

พระพุทธศาสนา พูดเรื่องกิเลส เรื่องไกลจากกิเลส พูดเรื่องทุกข์ เรื่องพ้นทุกข์ เรื่องความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นเรื่องหลัก ไม่ใช่เรื่องอื่น

[ลุงถนอม]

เด็กๆทุกคน มีความรัก ความปราถนาดี มีความห่วงใย และความหวังดี จากคุณแม่คุณพ่อเสมอ ไม่ว่าท่านเหล่านั้นจะแสดงออกกับเราอย่างไรก็ตาม

[ลุงถนอม]

ทันทีที่รู้สึกว่าจิตเที่ยง ก็รู้สึกว่าจิตเป็นสิ่งที่บังคั​บได้ จิตเที่ยง จิตเป็นอัตตา เป็นมิจฉาทิฎฐิอันเดียวกัน ที่มีชื่อว่า สักกายทิฎฐิ ซึ่งมีอีกชื่อหนึ่งว่า อัตตานุทิฎฐิ

[ลุงถนอม]

เพราะมีความยินดีในความฟุ้งซ่านในธรรมะ เพราะยินดีในการหลงอยู่ในโลกแห่งความคิดความฝันในเนื้อหาของธรรมะ มันมีความสุขและหลงยินดีในความสุข มันมีความภาคภูมิใจว่ากูเก่งจึงหลงยินดีในความภาคภูมิใจ การต่อต้านการรู้ทันว่าจิตคิดก็เกิดขึ้น เพราะนั่น คือการทำลายวิมานในอากาศให้พังภินท์ในฉ้ับพลัน ซึ่งยอมรับไม่ได้