บันทึก สิงหาคม ๒๕๕๔

[ลุงถนอม]

เมื่อเงินพูด สัจจะเงียบ นั้นไม่ใช่ ความจริงแล้ว สัจจะไม่เคยพูด แต่จะเปิดเผยแสดงความจริงอยู่ตลอดเวลา จิตที่มีคุณภาพพอต่างหากที่จะเห็น

[ลุงถนอม]

ความยึดมั่นเป็นทุกข์ ดูความไม่เที่ยงของอาการยึด อย่าพยายามตัดอาการยึด ในที่สุดจะไม่ยึด และในที่สุดจะไม่ทุกข์ RT @Dungtrin

[ลุงถนอม]

รักสบายก็ต้องจ่ายเงิน (แต่จ่ายไปแล้วจะได้อย่างหวังหร​ือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับวิบากของแต่ละคนที​่ทำมา และกำลังสนองผลให้ในเวลานั้น)

[ลุงถนอม]

บนเส้นทางของการภาวนา จุดที่เป็นคอขวด หรือ bottle kneck ก็คือ วิธีการเจริญสติที่ถูกต้อง หากเจริญสติได้แล้ว ที่เหลือ เป็นเส้นทางที่เดินได้ไม่ยากลำบากเลย

[ลุงถนอม]

สัมมาสติ กลับมีจุดเริ่มต้นที่ สัมมาทิฏฐิ คือ มีความเห็นถูกต้องว่า ไม่เผลอลืมกายลืมใจ ไม่เพ่งบังคับกายบังคับใจ

[ลุงถนอม]

เผลอลืมกายลืมใจคือไม่มีสติ (บางคนชอบเรียกว่าเผลอสติ ไม่เข้าใจว่าเผลอกับสติไปอยู่ด้วยกันได้อย่างไร) เพ่งบังคับกายบังคับใจเป็นมิจฉาสติ

[ลุงถนอม]

เฉลียวใจรู้ทันว่าเผลอลืมกายลืมใจ เป็นจิตที่มีสติ เพราะรู้ทันสภาวะตามความเป็นจริงโดยไม่ได้จงใจ

[ลุงถนอม]

เฉลียวใจรู้ทันว่ากำลังเพ่ง กำลังบังคับกาย กำลังบังคับใจ เป็นจิตที่มีสติ  เพราะรู้ทันสภาวะตามความเป็นจริงโดยไม่ได้จงใจ

[ลุงถนอม]

สรรพสิ่งล้วนหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปมาไม่คงที่ แต่มีเพียงสิ่งหนึ่งที่คงที่อยู่ กับอีกสิ่งหนึ่งที่ทำปลอมเหมือนว่าคงที่อยู่ แต่ไม่คงที่แท้จริง แค่เหมือนๆ ความจริงแล้วมีเกิดมีดับ สิ่งทำปลอมนั้นคือ จิตผู้รู้

[ลุงถนอม]

จิตที่ไม่มีศีล จะไม่มีทางเกิดสติที่ไม่เพ่ง จะไม่มีทางเกิดสมาธิชนิดจิตตั้งมั่นได้ เพราะจิตที่มีสติชนิดไม่เพ่ง จิตที่มีสมาธิชนิดตั้งมั่น เป็นจิตที่มีความละเอียด ปราณีต ไม่เกิดกับจิตที่หยาบๆ ไม่เกิดกับจิตที่ยินยอมให้กิเลสครอบงำเนืองๆ

[ลุงถนอม]

จิตที่คุ้นเคยคลุกคลีอยู่ในความฟุ้งซ่าน สติไม่เกิด แต่จิตที่เฉลียวใจเห็นความคลุกคลีในความฟุ้งซ่าน สติเกิด

[ลุงถนอม]

จิตที่ไม่มีสติ จิตที่มีสติชนิดเพ่งเอาไว้ เป็นจิตที่มีความหนัก ความซึมทั้งนั้น ไม่มีความตั้งมั่น ใช้เจริญปัญญาไม่ได้

[ลุงถนอม]

จิตที่มีสติ ชนิดเพ่งเอาไว้ เป็นเพราะมีทิฎฐิแฝงเร้นเอาไว้ว่า จิตเป็นสิ่งที่บังคับได้ จิตเป็นสิ่งที่ทำให้นิ่งได้ ตลอดอนันตกาล

[ลุงถนอม]

เพราะไม่รู้ว่า จิตเป็นของเกิดดับ (ทำอย่างไรๆก็เกิดดับ) จึงยึดถือเอาไว้ เพราะยึดถือจิตเอาไว้จึงต้องเวียนว่ายตายเกิดไปพร้อมจิต

[ลุงถนอม]

เพราะมัวแต่สาละวนแก้อาการของจิต เพราะมัวแต่สาละวนทำจิตให้เที่ยง จึงไม่เห็นความยึดถือว่าจิตเป็นของเรา ไม่เห็นความรู้สึกว่าจิตเป็นตัวเรา