หากผู้มีปัญญาจะไม่ประมาทต่อกิเลสจนพาให้พบกับทุกข์ซ้ำซาก ด้วยรู้ว่า ตราบใดที่ยังยินดียินร้ายในโลกก็ย่อมต้องทุกข์ไปกับโลก จึงวางเสีย
วางความยินดียินร้ายในโลกด้วยการไม่หยิบฉวยขึ้นมา ด้วยมีปัญญาว่านี่คือเหตุแห่งทุกข์ นี่คือตัวทุกข์ ด้วยการเจริญสติปัฎฐาน 4
เจริญสติปัฎฐาน 4 คือการมีสติรู้กายใจ(ของเรา)ตามความเป็นจริงเป็นปัจจุบันงด้วยจิตที่ตั้งมั่นเป็นกสาง