บันทึก กันยายน ๒๕๕๕

[ลุงถนอม]

ถ้าสอนให้เอาจิตเข้าสู่นิพพาน คำสอนนี้ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้าไม่ว่าพระองค์ใด เพราะจิตที่สิ้นโลภะโทสะโมหะเด็ดขาดแล้ว จะถึงนิพพานโดยไม่มีการไป ไม่มีการมา

[ลุงถนอม]

โลกก็เปลี่ยนไป ใจเราก็เปลี่ยนไป ไม่คงที่ ไม่แน่นอน

ไตรลักษณ์เปิดเผยตัวเองเสมอ เหลือแต่เราจะเปิดใจเรียนรู้เพื่อเจริญปัญญาหรือไม่ อยู่ที่เราเอง

[ลุงถนอม]

ความต้องการไม่เคยมีที่สิ้นสุด เพราะจิตไม่ยอมรับในความรู้ที่ว่า "สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา" แม้แต่ตัวจิตเอง

[ลุงถนอม]

ความเลวร้ายของความรักก็คือ เพื่อคนที่เรารัก เราสามารถทำในสิ่งที่เลวร้ายได้

มุมหนึ่งของความรัก เราจะทำสิ่งที่เลวร้ายกับคนที่รักเราแท้จริงได้

[ลุงถนอม]

เมื่อใดที่คิดว่าตนเป็นคนพิเศษเหนือคนอื่น เมื่อนั้นหายนะจะตามมา จากการตัดสินใจพูดหรือทำด้วยความประมาทของตนเอง

[ลุงถนอม]

เมื่อเอาธรรมะไปเพื่อไว้หลอกๆคนอื่น สิ่งที่ได้ตามมาก็คือ ตนเองก็เข้าใจธรรมะแบบหลอกๆตนอง แล้วผลที่ตามมาก็คือ ตนเองก็เดินไปผิดทาง...

[ลุงถนอม]

สติ จงใจทำให้เกิดไม่ได้ สร้างให้เกิดไม่ได้ สั่งให้เกิดไม่ได้ แต่สติจะเกิดเมื่อมีเหตุ เหตุของสติคือ "ถิรสัญญา"

หมั่นฝึกเจริญสติปัฏฐาน ด้วยการรู้ทันกายที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลง รู้ทันจิตที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลง รู้ทันบ่อยๆ แล้วสติปัฏฐานจะเกิดขึ้นอัตโนมัติเมื่อกายเคลื่อนไหว เมื่อจิตเคลื่อนไหว แล้วจิตไปรู้เข้า

สติก็จะเกิดอัตโนมัติ ไม่ต้องจงใจให้เกิด

บทสรุปที่เรียนมากับครูบาอาจารย์ -/\- -/\- -/\-

[ลุงถนอม]

จิตที่ขาดกำลังและฟุ้งซ่านไป อาจเห็นได้ว่ามีแต่สภาวะ แต่ไม่มีตัวเรา นั่นเป็นเพราะจิตไม่มีกำลังสติไม่มากพอที่จะเห็น ความรู้สึกว่าเป็นตัวเรา

[ลุงถนอม]

คนมีสัจจะไม่ประกาศตนเอง คนที่ประกาศว่าตนเองมีสัจจะมักรักษาเอาไว้ไม่ได้ เพราะเริ่มพลาดตั้งแต่ประกาศตนเองแล้ว

คนที่มีสัจจะจะไม่พูดพร่ำเพรื่อ ไม่พูดมาก ที่ไม่พูดพร่ำเพรื่อ ไม่พูดมาก เพราะต้องรักษาทุกๆคำพูดไว้ด้วยชีวิต

[ลุงถนอม]

ปุจฉา: อายตนะใดที่ใช้รู้นิพพาน?
วิสัชนา: จิต เป็นอายตนะที่รู้ถึงนิพพานได้
ปุจฉา: จิตของปุถุชนรู้ถึงนิพพานได้หรือไม่?
วิสัชนา: ไม่ได้
ปุจฉา: ทำไมจิตของปุถุชนรู้ถึงนิพพานไม่ได้?
วิสัชนา: เพราะจิตของปุถุชนไม่เคยว่างจากกิเลส ตัณหา อุปาทาน จึงไม่อาจรู้ถึงธรรมที่พ้นไปจากกิเลส ตัณหา อุปาทาน

บทสรุปที่ฟังมากับครูบาอาจารย์ -/\- -/\- -/\-

[ลุงถนอม]

าคะมาก ก็โลภมาก โลภมากก็คิดแต่จะได้ ไม่คิดว่าวันหนึ่งตนจะเสีย ทำให้ที่สุด ก็เบียดเบียนผู้อื่นโดยไม่นำพาต่อเรื่องของศีลและกฎแห่งกรรม

[ลุงถนอม]

ความมีน้ำใจ นำมาซึ่งความสุข เพราะจิตเป็นกุศล ความสุขมีทั้งกับผู้ให้ ทั้งกับผู้รับ บ่อยครั้งเข้า มากครั้งเข้า สังคมก็ร่มเย็นเป็นสุข

[ลุงถนอม]

เมื่อไรมีสติกิเลสไม่มี เมื่อไรขาดสติกิเลสก็มา #หลวงพ่อปราโมทย์

[ลุงถนอม]

พ้นจากโลกได้ พ้นจากสังสารวัฏฏ์ได้ ก็เพราะจิตสิ้นกิเลส สิ้นตัณหา สิ้นอุปาทาน สิ้นอวิชา ด้วยมีปัญญา มีวิชา ส่วนสมมุติจะมี ก็มีไปตามโลก

[ลุงถนอม]

ความขัดแย้ง ความสูญเสีย การเบียดเบียน ทำร้าย และการโกหก ก็มาจากจิตที่ขาดสติ ไม่รู้เท่า ไม่รู้ทัน กิเลสในใจตนนี้แหละ