ไม่ได้อ่านสำนวนการเขียนธรรมะแบบนี้มานานแล้ว
อ่านแล้วรู้สึกเย็นใจดีจริงๆ(รู้สึกสลดบ้างเมื่อรู้ว่าผู้ที่รับจดหมายนี้...พูดไม่ออก)
อันที่จริงถ้าตัดข้อความถึงคนที่อยู่ในจดหมายออก
เมื่ออ่านจบแล้วรู้สึก อิ่มใจจริงๆ
แต่ก็ไม่ได้เสียเปล่า เพราะได้รู้สึกตัวว่ามีอารมณ์ไม่พึงใจเข้ามากวนได้ 2-3 ครั้ง ในจดหมายนี้