เรียน คุณลุงถนอมค่ะ

เมื่อตอนที่เริ่มปฏิบัติใหม่ๆ  หนูรู้สึกว่ามีตัวเรายืนพื้นอยู่  แต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน   มาระยะนี้หนูเห็นความรู้สึกว่า เป็นเรากำลังทำกิจกรรมต่างๆ  เช่น เรากำลังขับรถ  เรากำลังนั่ง เป็นต้น  และต่อจากนั้นก็หนีไปรับอารมณ์อื่น   
แต่ขณะที่อินอยู่กับการพูดคุย  หรืออินกับการทำงาน หรือคิดเรื่องต่างๆที่ต้องจดจ่อ  จะรู้สึกว่ามีแต่เรื่องราวเหล่านั้น  ไม่ได้รู้สึกว่ามีตัวเรา
ก็เลยสงสัยว่า  โดยหลักปริยัติแล้วขณะนั้นมันปรุงแต่งไปจนเป็นภพ ชาติแล้วใช่ไหมคะ   มันก็ควรจะมีความเป็นตัวเป็นตนของเราแล้วใช่ไหมคะ  แต่หนูไม่รู้สึกถึงความเป็นตัวเราในขณะนั้น    แม้ว่าจะมีบางขณะที่สลับมารู้สึกถึงตัวเองบ้าง 
 
ขอรบกวนคุณลุงช่วยแจกแจงสภาวะให้หน่อยค่ะ  และหนูกำลังดูอะไรคลาดเคลื่อนไปหรือเปล่า

กราบขอบพระคุณค่ะ