สาธุครับ

อนุโมทนา สาธุครับ

ชอบธรรมะหลวงปู่ชามากครับ
ชอบอยู่ประโยคนึง
ประมาณว่า...

สมาธินั้น อาตมาไม่เอามากหรอก .. อาตมาเน้นที่มีสติมากกว่า 

สาธุครับ
ชอบย่อหน้าสุดท้ายมากครับ

ชอบบทความนี้มากครับ
สาธุ

สาธุครับ 

สำหรับผมคงเป็นพวก "ความจำสั้น" น่ะครับ 
จำอะไรไม่ค่อยได้เลยครับว่า
ก่อนได้มาเรียนเรื่องการเจริญสติ
เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับ "ของเก่า" ที่เคยทำมาไว้หรือเปล่า
รู้สึกว่าก่อนหน้านั้น...
จิตมันหลงตามกิเลสตลอดเวลาเลยครับ
ไม่เคยรู้สึกตัวเลยสักครั้ง
เป็นพวกกิเลสหนาและรุนแรงกว่าเพื่อน
ทำอะไรก็มักจะสุดโต่งไปข้างใดข้างหนึ่งอย่างชัดเจน
ราคะแรง
โทสะกล้า
โมหะเยอะ...
 

แต่โดยรวมแล้ว
คิดว่าตนเองยังพอมีบุญมาก่อน
จึงได้มาสนใจธรรมะตั้งแต่อายุ 14
และจิตใจมีความชอบพอธรรมะอย่างรวดเร็ว "โดยไม่มีใครบังคับ"

นี่อาจเป็นชาติแรกที่ได้เรียนเรื่องสติปัฏฐาน
และได้ลงมือทำจริงๆ จังๆ ก็ได้ครับ
ชาติอื่นๆ อาจทำได้แต่สมถะ
แล้วอาจบรรลุโมหะวิมุตติมาแล้ว 

ผมก็ไม่แน่ใจครับว่าเคยเจอประสบการณ์แบบ
หลวงพ่อ (ครั้งเป็นเด็ก) หรือ อ.สุรวัฒน์ และท่านอื่นๆ หรือเปล่า
แต่ที่แน่ๆ ก็บุญหลายแล้วครับที่ปัจจุบันได้มาเรียนสติปัฏฐานกับผู้รู้จริง T_/|\_T

ปล. แต่ถ้าจะพูดถึง "ครั้งแรก" ที่ได้เจริญสติจนจิตตื่น (หรือไม่ตื่นก็ไม่ทราบ อิอิ)
คือครั้งที่เข้าเวป fungdham.com ครับ
แล้วดูคลิปที่หลวงพ่อแสดงธรรมเรื่อง
"ความสุขจากการเจริญสติ ในชีวิตประจำวัน"
ณ หอประชุมพุทธคยา ๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ตอนนั้นดูตอนกลางคืน
รู้สึกตื่นโพลงเลยครับ
มีความสุขมาก ยิ้มไม่หยุดเลย
ขยับมือ ขยับเท้า ฯลฯ จะเกิดสติทันที
เห็นจิตที่ไหลไปคิดเร็วมาก
คืนนั้นกว่าจะหลับก็นานอยู่ครับ ^_^