แก้แค้นไปแล้วได้อะไรนอกจากความสะใจ
อะไรทำให้ต้องแก้แค้น "ความลืมตัว"
รู้กายรู้ใจเนืองๆ นอกจากไม่แก้แค้นแล้วยังมีเมตตาอัตโนมัติอีกด้วย

Self เป็นสิ่งที่เราต้องเรียนรู้ เพราะถ้าหากไม่เรียนรู้สิ่งนี้แล้ว สิ่งนี้แหละที่จะพาเราให้ไปพบกับหายนะของชีวิตนี้ และภพชาติต่อๆไป

อย่าได้ประมาท ว่าเป็นกิเลสเล็กกิเลสน้อย กิเลสทุกตัวเมื่อเกิดขึ้นแรกๆ จะดูเล็กดูน้อย จิตใจถึงไม่ระวังตัว ทำให้กิเลสครอบงำจิตใจได้ และเมื่อครอบงำจิตใจได้แล้ว กิเลสจะเติบใหญ่และทรงอำนาจยิ่งกว่ายักษ์กว่ามาร บงการและบังคับจิตใจได้อย่างทารุณเป็นท
ี่สุด และถึงที่สุดแล้ว กิเลสก็ไม่ได้มารับผลของกรรมไปด้วย มีแต่กายนี้ใจนี้ที่ต้องได้รับผลของกรรมไปจนสิ้นแรงกรรม...

ดังนั้นเราจึงต้องหัดรู้สึกตัวไว้ หัดรู้เท่าทันใจของเรา เพื่อจะฆ่าตัดตอนกิเลสมันเสียตั้งแต่ยังเป็นตัวเล็กตัวน้อย แล้วชีวิตของเราจะได้ดำเนินไปอย่างมีความสุข เป็นเบื้องต้น และถึงความสุขถาวรในเบื้องปลาย...

การกระทำ มีทั้งดีและชั่ว การทานอาหารก็มีทั้งที่มีประโยชน์และโทษ ผู้มีความรู้จริงย่อมทานแต่อาหารที่มีประโยชน์ ผู้มีปัญญาย่อมเลือกทำแต่กรรมดี

อย่าคิดว่าการพูดเล่นการพูดเพ้อเจ้อไม่มีโทษ ที่เป็นใช่ว่าเพราะผิดศีลเท่านั้น แต่เป็นเพราะจะมีผลทำให้เป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ จะทำกิจการงานใดก็ต้องใช้เวลานานหรือยากลำบาก กว่าที่จะสามารถทำกิจการใดให้สำเร็จได้ ก็ต้องใช้ความพยายามมาก เพราะจิตขาดพลังในการโน้มน้าวให้เกิดการร่วมแรงร่วมใจในการทำงาน เรียกได้ว่า การพูดเล่นเพ้อเจ้อ ทำให้ขาดภาวะผู้นำ

ความสำเร็จเกิดขึ้นได้ หาใช่เกิดจากการลงมือทำเพียงครั้งเดียว

หากแต่ความสำเร็จที่แท้จริงจะเกิดขึ้นได้จากการเพียรลงมือทำนับครั้งไม่ถ้วน ด้วยวิธีการที่เหมาะสม ด้วยความตั้งใจที่ไม่ท้อถอย ด้วยสายตาที่มองการณ์ไกล และด้วยใจที่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เป็นมิตรถือสัจจะเป็นสำคัญ

โฆษณาหนึ่งเขาบอกว่า "ขนาดของความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับขนาดของพื้นที่" ก็จริงของเขา เพราะขนาดของความสุขขึ้นอยู่กับขนาดของกุศลที่จิตใจ ^_^

ในกิเลสของคนเรา เราไม่ได้ต้องการความจริงของเราเอง แต่เราต้องการให้ผู้อื่นยอมรับเราในสิ่งที่เราอยากจะเป็น