Dhammada.net คือความเรียบง่าย คือธรรมะ คือธรรมดา
สนทนากับลุงถนอม => สมุดข่อย => Topic started by: ลุงถนอม on Tue 20 Nov 12, 18:46:50
-
"ยามดีก็ใช้ ยามไข้ก็รักษา" เป็นภาษิตที่ได้ยินมานาน และควรเป็นภาษิตประจำใจนักบริหารทุกคน อย่าเอาแต่ประโยชน์จากลูกจ้างเพียงถ่ายเดียว เพราะจะทำให้เกิดปัญหาในสังคม ทำให้เกิดการเคียดแค้นระหว่างกันแทนที่จะเป็นความสมัครสมานสามัคคี
-
จะเอาผลกำไรเฉพาะหน้า หรือจะเอาสังคมที่สงบสุข,จะไล่แสวงหาความสุขในอนาคตที่อาจคว้าไม่ได้ หรือจะเลือกความสุขอันปลอดภัยในปัจจุบัน ก็เลือกเอา
-
ความร่ำรวยที่ยั่งยืนมีเหตุ ๔ ประการ คือ ความขยันหมั่นเพียร ความมีสัจจะ ความไม่ช่วงชิงเบียดบังผู้อื่น ความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
-
การมาถึงของเฮอริเคนสอนใจให้รู้ว่า เมื่อวิบากคือผลของกรรมทั้งดีและชั่วมาถึง เราปฏิเสธที่จะไม่รับนั้นไม่ได้ แต่เราจะรับกับวิบากนั้นอย่างไร และถัดจากนั้น เราจะทำอะไรต่อไป จะทำอย่างไร หลังจากที่วิบากนั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว สิ่งเหล่านี้ต่างหาก คือสิ่งที่เราต้องคำนึงถึง
-
ปัญญาเบื้องต้นจะเห็นว่า สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นก็ดับ ปัญญาเบื้องปลายจะเห็นว่า ทุกอย่างนั้นแหละทุกข์ #หลวงพ่อปราโมทย์
-
ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นมาได้เอง สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นเกิดขึ้นจากเหตุและปัจจัย ดังนั้น ความสำเร็จจะไม่เกิดขึ้นเองหากไม่มีเหตุ ดังนั้นพึงทำเหตุ คือความพอใจที่จะทำงาน มีความเพียรในการทำงาน ใส่ใจในการทำงาน และหมั่นพิจารณาทบทวนเพื่อพัฒนางานที่ทำ แล้วความสำเร็จจะบังเกิดขึ้น
-
มืดมนหาเงินได้วันละร้อยบาท เขาก็ใช้เงินวันละร้อยบาท ผ่านไปปีหนึ่งเขาพบกับเหตุการณ์ที่ต้องใช้เงินพันบาท เขาก็ได้แต่ถอนใจ แล้วบ่นพึมพัมว่า จะไปหาเงินจากไหนตั้งพันหนึ่ง เราหาได้วันละร้อยบาทเอง ต้องไปหยิบยืมเงินของคนอื่น และต้องใช้คืนพร้อมดอกเบี้ย มืดมนเหลือเงินใช้วันละ ๘๐ บาท ก็ได้แต่บนรำพึงกับตัวเองว่า ทำไมเกิดมาโชคร้ายอย่างนี้
ไพศาลหาเงินได้วันละร้อยบาท เขาใช้เงินวันเก้าสิบบาท ผ่านไปปีหนึ่งเขาพบกับเหตุการณ์ที่ต้องใช้เงินพันบาท เขาหยิบเงินที่สะสมเอาไว้มาใช้ในยามสถานการณ์ฉุกเฉิ
นได้ทันท่วงที เขานึกดีใจ ที่รู้จักเก็บหอมรอมริบเอาไว้ ไพศาลก็ยังคงใช้เงินวันละ ๙๐ บาท ต่อไป
คนเราทุกวันนี้ ต่างใช้เวลาที่ได้มาไปกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องทั้งนั้น ไม่แบ่งเวลาบางส่วนของแต่ละวันไว้ให้กับใจได้สงบพักผ่อนและฝึกฝนสติเพื่อให้เกิดปัญญา พอถึงวันหนึ่งที่จะต้องตาย จิตใจก็ไม่เหลืออะไรไว้เป็นทุนสำรองอีกเลย เป็นเหมือนคนที่ต้องเดินเปล่าเปลือยไปบนถนนท่ามกลางแดดร้อนๆ ไม่มีอะไรไว้คุ้มกายเลย แม้แต่น้อย
-
เมื่อใดที่เราภาคภูมิใจในความสามารถที่เรามีอยู่ นั่นคือจุดเริ่มต้นของความเสื่อมถอย เพราะสรรพสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรคงที่ มีแต่เกิดขึ้นมาแล้วล้วนแต่เสื่อมถอยไปทั้งสิ้น
-
เรารู้แต่ความฝัน หากแต่เรามักไม่รู้ความจริง ความฝันจะเป็นความจริงได้ ก็เมื่อเรารู้จักตัวเอง รู้จักอดทน รู้จักพยายาม รู้จักปรับปรุงตัวเราเอง
-
ข่าว ไม่ใช่การนำเสนอภาพรวมด้วยตัวอย่างที่สุ่มมาอย่างปราศจากอคติ หากแต่ข่าวคือเหตุการณ์ที่นำเสนอเพื่อจะขาย แต่ผู้รับสารมักมองว่า ข่าว คือการนำเสนอตัวแทนของภาพรวม และทำให้คิดว่า สังคม สิ่งแวดล้อม โดยรวม เป็นเช่นนั้น สิ่งที่ตามมาก็คือ การคล้อย
ตาม และทำให้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบในที่สุด
ลองถามใจตัวเองดู คิดว่ามีพระภิกษุที่ดี มีศีล มีวินัย กี่เปอร์เซนต์ เชื่อเถอะ มักจะคิดว่า มีไม่เยอะ เพราะอะไร ก็เพราะพระภิกษุที่เป็นข่าว ก็มีแต่พระภิกษุที่ประพฤติไม่ดี เพียงแค่มีข่าวเพียงวันละ ๑ รูป ปีหนึ่งก็มีเพียง ๓๖๕ - ๓๖๖ รูป แต่เราจะเชื่อว่า พระทั้งแสนรูปนั้น ประพฤติไม่ดีไปเสียทั้งหมด นั่นเป็นเพราะระบบการเรียนรู้ของคนเรา ยังเป็นระบบเดิมๆเหมือนๆกับที่ใช้มาตลอดหลายพันปี แต่สิ่งแวดล้อมนั้นเปลี่ยนไป เทคโนโลยีเปลี่ยนไป มันจึงสร้างประสบการณ์หลอกๆให้กับคนเรา มองเห็นโลกที่บิดเบี้ยวไปมากกว่าเดิม
-
เมื่อมีสงครามที่ยาวนาน โลกคงปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าจะต้องมีอาชญากรสงครามเกิดขึ้น เพราะผู้ที่ครอบครองอำนาจสมบูรณ์แบบอย่างยาวนาน จะถูกแปรเปลี่ยนไปเป็นปีศาจทีละน้อยๆจนกลายเป็นปีศาจเต็มตัว
-
กาม ตัณหา ราคะ ลองประมาทไปเล่นกับมันเข้า จะเสียใจไม่รู้จบ
อยู่กับความไม่ประมาท คือความมีสติ จะช่วยให้ดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขด้วยความพอเพียงได้โดยง่าย
-
โลกนี้ มันเล็กไปเสมอ สำหรับความต้องการครอบครองของใครสักคนหนึ่ง
แต่โลกนี้ มันใหญ่ไปเสมอ ที่ใครสักคนหนึ่งจะสามารถครอบครองมันไว้
-
ความแตกฉานเป็นประโยชน์ของคนอื่น ความพ้นทุกข์เป็นประโยชน์ของตนเอง #หลวงพ่อปราโมทย์
-
ในกิเลสของคนเรา เราไม่ได้ต้องการความจริงของเราเอง แต่เราต้องการให้ผู้อื่นยอมรับเราในสิ่งที่เราอยากจะเป็น
-
มีคำกล่าวว่า "เส้นทางข้างหน้าเป็นเช่นไรมิอาจรู้ได้ แต่สิ่งที่รู้แน่ หากไม่ไปต่อชีวิตก็หยุดอยู่กับที่"
ก็จะขอกล่าวเพิ่มอีกว่า "ถ้าต้องไปโดยไม่มีศีลมีธรรม ก็ขอหยุดอยู่กับที่ จะดีกว่า"
-
โฆษณาหนึ่งเขาบอกว่า "ขนาดของความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับขนาดของพื้นที่" ก็จริงของเขา เพราะขนาดของความสุขขึ้นอยู่กับขนาดของกุศลที่จิตใจ ^_^
-
ไม่มีความสำเร็จใด ได้มาโดยง่าย ถ้าได้มาง่ายในชาตินี้ ก็เพราะมีของเก่าที่เคยทำไว้แต่ชาติก่อน แต่ถ้าได้มาโดยง่ายและไม่ได้ฝึกฝนตนเองอีก ต่อไปก็จะได้ยาก เพราะสะสมความขี้เกียจเอาไว้แล้ว
-
ความสำเร็จเกิดขึ้นได้ หาใช่เกิดจากการลงมือทำเพียงครั้งเดียว
หากแต่ความสำเร็จที่แท้จริงจะเกิดขึ้นได้จากการเพียรลงมือทำนับครั้งไม่ถ้วน ด้วยวิธีการที่เหมาะสม ด้วยความตั้งใจที่ไม่ท้อถอย ด้วยสายตาที่มองการณ์ไกล และด้วยใจที่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เป็นมิตรถือสัจจะเป็นสำคัญ
-
ดื่มไวน์ ๑ แก้ว ช่วยบำรุงหัวใจ แต่ไวน์ ๑ หยดก็ทำลายตับได้แล้ว แต่มีสติและจิตตั้งมั่นชั่วช้างกระดิกหู ช่วยบำรุงหัวใจด้วยความสุขและไม่ทำลายตับ
-
อย่าคิดว่าการพูดเล่นการพูดเพ้อเจ้อไม่มีโทษ ที่เป็นใช่ว่าเพราะผิดศีลเท่านั้น แต่เป็นเพราะจะมีผลทำให้เป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ จะทำกิจการงานใดก็ต้องใช้เวลานานหรือยากลำบาก กว่าที่จะสามารถทำกิจการใดให้สำเร็จได้ ก็ต้องใช้ความพยายามมาก เพราะจิตขาดพลังในการโน้มน้าวให้เกิดการร่วมแรงร่วมใจในการทำงาน เรียกได้ว่า การพูดเล่นเพ้อเจ้อ ทำให้ขาดภาวะผู้นำ
-
เพราะกฎแห่งกรรมมีจริง เมื่อหิวแล้วทานอาหารได้ปริมาณหนึ่งก็อิ่ม เพราะการทานอาหารเป็นการกระทำกรรม มีความอิ่มเป็นผลของกรรม ตย.ง่ายๆในชีวิต
-
การกระทำ มีทั้งดีและชั่ว การทานอาหารก็มีทั้งที่มีประโยชน์และโทษ ผู้มีความรู้จริงย่อมทานแต่อาหารที่มีประโยชน์ ผู้มีปัญญาย่อมเลือกทำแต่กรรมดี
-
ไม่มีอะไรเป็นได้ดั่งใจ แม้แต่ใจเราเอง...
-
อย่าได้ประมาท ว่าเป็นกิเลสเล็กกิเลสน้อย กิเลสทุกตัวเมื่อเกิดขึ้นแรกๆ จะดูเล็กดูน้อย จิตใจถึงไม่ระวังตัว ทำให้กิเลสครอบงำจิตใจได้ และเมื่อครอบงำจิตใจได้แล้ว กิเลสจะเติบใหญ่และทรงอำนาจยิ่งกว่ายักษ์กว่ามาร บงการและบังคับจิตใจได้อย่างทารุณเป็นท
ี่สุด และถึงที่สุดแล้ว กิเลสก็ไม่ได้มารับผลของกรรมไปด้วย มีแต่กายนี้ใจนี้ที่ต้องได้รับผลของกรรมไปจนสิ้นแรงกรรม...
ดังนั้นเราจึงต้องหัดรู้สึกตัวไว้ หัดรู้เท่าทันใจของเรา เพื่อจะฆ่าตัดตอนกิเลสมันเสียตั้งแต่ยังเป็นตัวเล็กตัวน้อย แล้วชีวิตของเราจะได้ดำเนินไปอย่างมีความสุข เป็นเบื้องต้น และถึงความสุขถาวรในเบื้องปลาย...
-
เจ้ากรรมนายเวรของคนไทยนั้น ในพระพุทธศาสนามีชื่อเรียกว่า ชนกกรรม" การขอขมาต่อเจ้ากรรมนายเวรนั้น ในศาสนาพุทธมีชื่อเรียกว่า "การเจริญสติปัฏฐาน"
-
Self เป็นสิ่งที่เราต้องเรียนรู้ เพราะถ้าหากไม่เรียนรู้สิ่งนี้แล้ว สิ่งนี้แหละที่จะพาเราให้ไปพบกับหายนะของชีวิตนี้ และภพชาติต่อๆไป
-
การดำเนินชีวิตโดยวิธีการหักคอเอาของจากคนอื่น ด้วยลูกเล่นนานา ไม่ว่าจะด้วยอ้างความเมตตา อ้างบารมี อ้างบุญคุณ ที่สุด ตนก็จะต้องได้รับของผลกรรม
-
แก้แค้นไปแล้วได้อะไรนอกจากความสะใจ
อะไรทำให้ต้องแก้แค้น "ความลืมตัว"
รู้กายรู้ใจเนืองๆ นอกจากไม่แก้แค้นแล้วยังมีเมตตาอัตโนมัติอีกด้วย
-
จะเรียนเก่ง ก็ต้องประกอบด้วยกรรมเก่าและกรรมใหม่
กรรมเก่าคือ การมีร่างกายที่สมบูรณ์ มีสมองที่ฉลาดหลักแหลม มีครอบครัวที่เอื้อต่อการเรียน
กรรมใหม่คือ ความขยันหมั่นเพียร การมีวินัยในตัวเอง การมีจิตใจมุ่งมั่นที่จะต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลาย
จะเรียกว่า จะเรียนเก่งต้องเก่งกับเฮงก็ได้ แต่ความจริงก็คือ กรรมเก่าและกรรมใหม่ นั่นเอง
-
ถ้าคิดจะตั้งจิตเพื่อขอพรขอความสำเร็จจากเทพเทวดา สิ่งที่ได้จริงๆก็คือกำลังใจ ส่วนความสำเร็จนั้นเกิดจากการกระทำของตนเอง ที่ประกอบด้วยศีล ด้วยสติ ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา เพราะโลกนี้เป็นไปตามกฎแห่งกรรม
-
กรรมเก่าทำดีเอาไว้มาก ก็เหมือนคนที่มีทุนรอนหนา มาทำกรรมใหม่ไว้ดีอีก ก็เหมือนลูกคนรวยที่มีความสามารถ ก็ประสบความสำเร็จง่าย แต่ถ้าทุนเก่าทำไว้ไม่ดี ก็ไม่เป็นไร ค่อยๆสะสมทุนไปด้วยความสามารถ ก็ได้เหมือนกัน
-
ทุกอย่างในโลกมี ๒ ด้านเสมอ สำหรับโลกนะ ไม่มีที่ไหนดีที่สุด ไม่มีที่ไหนเลวที่สุด #หลวงพ่อปราโมทย์
-
ไม่ว่าจะดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ เล่นเน็ต หรือแช็ต แม้แต่รู้สึกตัว ก็คือการเรียนรู้ของจิตทั้งนั้น ถ้าวันๆปล่อยให้จิตเรียนรู้แต่สิ่งที่ไม่มีสาระ เราก็จะกลายเป็นผู้ไม่มีสาระไปด้วย
-
ไม่มีใครหรอกที่จะรักทุกข์ไม่เกลียดทุกข์ แต่เรากลับสร้างทุกข์ขึ้นมาอยู่ตลอดเวลาด้วยความไร้เดียงสาของจิต หลงเข้าใจผิดว่าสิ่งต่างๆเหล่านั้น เป็นความสุข
-
ในสังสารวัฏฏ์นี้ ลำพังน้ำตาของเราเพียงคนเดียว หากรวบรวมไว้ก็มีมากกว่าน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๕ รวมกัน หากวันนี้ความเสียใจมาถึงอีกครั้ง ก็เป็นอีกครั้งที่เราได้เห็นความจริงของสังสารวัฏฏ์
-
คุณค่าของผู้ชาย อยู่ที่ความมีสัจจะ รู้หน้าที่ มีความรับผิดชอบ หากพร่องไปในเรื่องหนึ่งเรื่องใด ก็ไม่ควรคบ ทั้งคบเป็นคนรัก หรือคบเป็นสหาย
-
ขอบคุณความทุกข์ในสังสารวัฏฏ์เพราะทำให้รู้ว่านี่ไม่ใช่บ้านที่แท้จริง
ขอบคุณหมู่มารในการกระทำและความพยายาม เพราะทำให้ได้โอกาสฝึกฝนตนเองซึ่งจะไม่มีเพื่อนคนไหนยอมลงนรกเพื่อจะหยิบยื่นโอกาสอย่างนี้ให้ได้
-
จะมีสัจจะ ก็ต้องมีให้จริง พูดสิ่งใดไว้ก็ต้องทำให้ได้จริง ถ้ายังไม่รู้ว่าจะทำได้จริงหรือไม่ จะไม่พูด นี่คือลักษณะหนึ่งของผู้มีสัจจะ
-
คนที่มีสัจจะ มักจะไม่ประกาศตนเองว่ามีสัจจะ เพราะเหตุที่เมื่อประกาศไปแล้ว มักมีคนมาแสวงประโยชน์ด้วยการบีบบังคับหรือหลอกล่อให้รับสัจจะเอาไว้ ทั้งนี้ก็เพื่อประโยชน์ของเขาเอง
ดังนั้น คนที่มีสัจจะจึงเป็นคนที่พูดไม่มาก และไม่ประกาศตนเอง หากว่าจะมองหาคนที่มีสัจจะ ต้องรู้จักสังเกตด้วยความอดทน ต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์การกระทำของเขา ไม่ใช่หลงฟังแต่คำโฆษณาของเขา
-
ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความทุกข์ ไม่ว่าจะเป็นความสำเร็จหรือความล้มเหลว ก็ล้วนแต่เป็นเหมือนสายลมที่พัดผ่าน จะเป็นลมร้อน,ลมเย็นหรือลมหนาว ถึงที่สุดแล้วจะพัดผ่านไปเสมอ...
ฝึกตนเองให้มีความสามารถ มีศีล มีสติ มีสมาธิ จึงจะมีความสำเร็จที่ต่อเนื่อง เป็นความยั่งยืน
-
เมื่อต้องวางแผนต้องละเอียดรอบคอบ และมองโลกในแง่ร้าย เพื่อวางขั้นตอนให้รับกับทุกๆปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น แต่เมื่อลงมือดำเนินการตามแผน ต้องมีความเชื่อมั่น และมองโลกในแง่ดี เพื่อสร้างขวัญกำลังใจ ให้กับทั้งตนเองและผู้ร่วมดำเนินงาน ที่จะทำไปตามแผนที่ได้วางเอาไว้
-
ถ้าเรารู้ว่า กรรมและผลของกรรม จะกระทบกันเป็นระลอกคลื่น ส่งผลเปลี่ยนแปลงชีวิตได้แม้บางทีเป็นกรรมเล็กน้อย เราจะไม่ประมาทในการกระทำของเรา แม้แต่น้อยเลย
การมีสติเพียงชั่วขณะจิต แต่มีบ่อยๆในชีวิตประจำวัน ถึงที่สุดแล้วจะสามารถเปลี่ยนชะตากรรมทั้งชีวิตของเราได้