จากกระทู้ http://www.dhammada.net/coffee/index.php/topic,183.0.html

ข้อความว่า

ครูบาอาจารย์ระดับหลวงปู่เทสก์ เวลาญาติโยมเข้าไปกราบท่านคราวละเป็นร้อยเป็นพัน
ท่านยังเคยขยับนิ้วไปเรื่อยๆ เป็นเครื่องอยู่เลยครับ ทั้งที่สติสัมปชัญญะของท่านบริบูรณ์แล้ว
เราจึงควรมีเครื่องอยู่ เครื่องกระตุ้นสติสัมปชัญญะประจำตัวไว้บ้าง
จะช่วยให้จิตใจไม่ห่างไกลธรรม คลุกคลีอยู่กับธรรม และเจริญในธรรมโดยง่าย

หลังจากอ่านเรื่องถึงเรื่องนี้ก็เกิดสงสัย
ถึงเหตุผลหรือจุดประสงค์ที่ครูบาอาจารย์ยังการขยับนิ้วเป็นเครื่องอยู่

ไม่แน่ใจว่าเป็นอุบายในการเลี่ยงผัสสะ กระแสโลก จากญาติโยมเข้าไปกราบคราวละเป็นร้อยเป็นพัน ซึ่งเด่นและดึงให้จิตสนใจไปรับรู้
มาอยู่กับการขยับนิ้วเป็นเครื่องอยู่อันเป็นผัสสะที่ไม่ทำให้ท่านต้องเหน็ดเหนื่อยมากหรือไม่

วันนี้ผมนั่งโต๊ะใกล้กับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นเวลาหลายชั่วโมง
กระแสข้นหนักเป็นผัสสะที่ดึงความสนใจ ให้จิตไปรับรู้...จนรู้สึกว่าถ้านั่งอยู่ต่อไป
จะต้องป่วยเป็นภูมิแพ้แน่ๆ จึงเลี่ยงออกมาข้างนอก เปลี่ยนมารับผัสสะอื่น
สัมผัสได้ชัดว่าสิ่งที่รับมานั้นค่อยๆ เจือจางไปเองอย่างช้าๆๆ

อันนี้คงเป็นการเลือกและการเลี่ยงผัสสะเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับ สติปัญญาครับ