คิดอยู่นานเหมือนกันว่าจะเขียนเรื่องนี้ดีรึป่าว ไหนๆก็ไหนแล้ว ลองซะทีจะเป็นไรไป
ปกติจิตเมื่อถูกอารมณ์ต่างๆเข้ามากระบท สิ่งที่เกิดขึ้นในจิตนั้น จะถูกแบ่งเป็น 2 อย่างที่แสดงออกมาชัดเจน คือ
1. จิตเมื่อรู้สึกไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างต้องการ จิตมันเกิดทุกข์ ตรงนี้เรียกว่า .จิตหดตัวลง
2. จิตเมื่อได้รับสิ่งที่พอใจ หรือได้ตามความต้องการ ก็เกิดสุข ตรงนี้เรียกว่า จิตพองตัวขึ้น
ถ้าหากสังเกตุให้ดีน่าจะมีอีกภาวะจิตหนึ่งที่ไม่ไปเกาะเกี่ยวกับสิ่งใดเลย มันว่างๆ เบาๆอยู่ชั่วขณะหนึ่งให้ชื่อว่า จิตว่าง ตรงนี้อาจเป็นอย่างที่พวกนิกายเซ็น พูดถึง จิตหนึ่ง หรือจิตเดิมแท้ ซึ่งมันมีอยู่แล้ว ไม่ตาม ไปหาที่ไหนเพียงแต่ลืมตาต่อมันก็สามารถเข้าถึง จิตเดิมแท้ได้
ในภาวะทั้ง 3 อย่างนี้ มันเกิดขึ้นและดับไป อยู่ตลอด เพียงแค่มีสติแล้วคอยสังเกตดูอยู่เท่านั้น แต่ก็เป็นการยากนักที่ใครหลายๆคนจะเข้าใจและเห็นได้อย่างชัด เพราะมักหลงกันไปตามอารมณ์นั้น โดยเฉพาะภาวะจิตว่าง บางคนอาจไม่เข้าใจและไม่เคยสังเกตเห็นมันเลย ตลอดชีวิต มัวแต่ส่งจิตออกไปข้างนอกกันเสียหมด ทั้งๆที่มันเป็นภาวะที่เบาสบายดีสุด ไม่รู้เหมือนกันว่านักปฎิบัติหลายๆท่านที่เพียรดูจิต เคยเห็นกันบ้างหรือไม่ หรือว่าคิดไปเองแบบมัวๆเอาก็ไม่รู้ ในภาวะจิตว่างตรงนี้ แต่มีช่วงหนึ่งที่น่าจะเกิดภาวะนี้ได้ ทั้งสังเกตได้ไม่ยาก ก็คือช่วงที่เราแปรงฟัน
|
|
