_/\_ สาธุ
โดยส่วนตัวผมเห็นว่า เซ็น เป็นกลวิธีการสอนที่แยบคายอย่างหนึ่ง ซึ่งถ้าหากมองกันที่จุดประสงค์ของเซ็น ผมเห็นว่าเหมือนกัน กล่าวคือ ในพระวินัยซึ่งผมบังเอิญได้ไปอ่านเจอเมื่อไม่กี่วันนี้ นอกจากจะ เพื่อความเป็นระเบียบ เรียบร้อยของหมู่คณะแล้ว ความสำคัญอย่างหนึ่งที่ผมเห็น จากพระวินัย คือการอยู่อย่างมีสติ-สัมปชัญญะที่พร้อมสมบูรณ์ และจากที่ได้อ่านพระสูตรหลายๆพระสูตร เช่นเดียวกัน ก็จะโยงมาตรงที่ การปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์โดยมีสติ-สัมปชัญญะบริบูรณ์อีกเช่นกัน
ย้อนกลับมาตรง เซ็น ซึ่งผมยังไม่มีความรอบรู้อะไรนัก เพียงแต่ได้อ่านงานของท่านฮวงโป และนิทานเซ็นอีกนิดหน่อย เช่นเดียวกัน จุดประสงค์หลักของเซ็นที่ผมจับใจความได้ ก็คือการ มีสติ-สัมปชัญญะที่บริบูรณ์เช่นกัน ตัวอย่างเช่น นิทานเซ็นเรื่องหนึ่งที่คงจะคุ้นหูกัน ที่กล่าวถึงพระเซ็น ท่านหนึ่ง นั่งสมาธิแล้วเผลอหลับไป อาจารย์ก็เลยเอาไม้ขนาบเข้าไป1ที ถ้ามองกันเผินๆ ก็คิดว่า อาจารย์เซ็นนี่โหดจัง แต่ถ้าสติ-สัมปชัญญะสมบูรณ์ นั่งสมาธิแล้วไม่หลับ อาจารย์จะตีทำไม แล้วถ้าหากพระลูกศิษย์ เกิดขาดสติอย่างแรง ส่งจิตออกนอก ย้อนกลับมารู้ ไม่ทันแล้ว ก็คงจะเป็นปัญหาระหว่างศิษย์-อาจารย์ แทนที่จะเป็นนิทานเซ็นให้ พวกเราได้อ่านมาจนถึงทุกวันนี้
เหมือนกันกันกับทางพระป่าที่ท่านไปนั่งสมาธิริมที่สูง-ที่น่ากลัว เพื่อให้สติสัมปชัญญะสมบูรณ์ แต่ทางพระของเราบางองค์นี่ ท่านเด็ดขาดมาก คือเอาชีวิตเป็นเดิมพันกับสติเลยทีเดียว
ผล(มีสติ-สัมปชัญญะ)เหมือนกัน แต่วิธีการต่างกัน โยงไปโยงมาผมเห็นว่า ไม่ว่าจะจะเป็นแนวทางใหน ไม่ว่าจะเป็น เซ็น ,เถรวาท ,ฯลฯ ถ้าหากลงมาตรงที่ " เป็นไปเพื่อความดับทุกข์อย่างแท้จริง" ผมเห็นว่าก็ใช้ได้หมด
แต่ถ้าหากพูดถึงเรื่องการปฏิบัติแล้ว เอาเพียงไม่กี่วิธีก็พอ แต่ขอให้โยงมาตรงที่ มี"สติ-สัมปชัญญะ"สมบูรณ์ และการปฏิบัติของเรานั้น เป็นไปเพื่อความดับทุกข์อย่างแท้จริงน่ะครับ |
|