| ความเห็นที่ 7 โดยคุณ นกเอี้ยง วัน พฤหัสบดี ที่ 5 ตุลาคม 2543 16:39:09 |
| ว่าจะไม่เขียนในกะทู้นี้แล้วล่ะค่ะ แต่ต้องขอเข้ามาบอกว่าขอบคุณพี่ไพที่กล่าวโดนใจเอี้ยงอย่างนึง ตรงที่ มีน้องที่เขาเป็นมะเร็งในเม็ดเลือดขาว เขาก็เป็นแบบป้าเอี้ยงเลย เวลาหมอต้องฉีดยา เอาเลือดไปตรวจ มันเจ็บ มันทรมานสุดๆ เพราะเส้นเลือดเขาเล็กมาก เลือดก็ไม่ค่อยมีเจาะกันหลายครั้ง กว่าจะได้ น้องเขาไม่ได้ปฏิบัติธรรมหรอก แต่เขาทำใจได้ อันนี้แหละค่ะ ที่อยากจะบอกว่า เอี้ยงคิดเสมอค่ะว่าเอี้ยงไม่ใช่คนที่แย่หรือโชคร้ายที่สุดเพราะคนที่เจออะไรจังๆ แบบน้องคนนี้มีเยอะ โดยเฉพาะถ้าพี่ไปโรงพยาบาลพี่จะเห็นเด็กอายุแค่ 4-5 ขวบ หรือแม้แต่ขวบกว่าก็เป็นมะเร็งกันแล้ว เอี้ยงถึงพยายามทำใจให้เข้มแข็งมาตลอดแม้จะลุ่มๆ ดอนๆ ก็เหอะ แต่เมื่อวันก่อน มันเป็นแบบที่น้องเขาว่าแหละค่ะ กว่าจะควานหาเส้นได้ ต้องเน้นนะคะ ว่าควาน คือแทงแล้ว หันไปซ้ายที ขวาที แล้วหันมากดลงไปตรงๆ แล้วกดลงไปอีก จนเส้นเลือดอีกด้านนึงรู้สึกเจ็บแปลบเลยค่ะ ทำแบบนี้ปาเข้าไป 3 รอบ จนคนทำเขายิ้มแหยๆ ให้เอี้ยงยอมรับค่ะเจ็บมาก พอผลออกมา เม็ดเลือดขาวกลับต่ำลงไปอีก เหลือ 1000 กว่า พยาบาลที่ให้คำปรึกษาทางโภชนาการเขาบอกเอี้ยง(หลังจากเอี้ยงบอกเขาว่าเอี้ยงทานอาหารแบบปกติทุกอย่างแล้วนะ) ว่า คุณต้องทานมากกว่าปกติ เอี้ยงร้องไห้โฮเลยค่ะ เพราะขนาดนี้เลือดมันจมจนต้องควานแล้ว ถ้าทานมากกว่าปกติ เลือดเอี้ยงต้องจมมากกว่านี้แน่ ที่เขียนมาก็เพื่อขอบคุณพี่ค่ะ ที่ย้ำเตือนให้จิตของเอี้ยงว่า มันโง่จริงๆ ที่ยังยึดติดกับอะไรที่ไร้สาระ แบบนี้ อยากจะบอกว่าตอนเขียนนี่ก็ร้องไห้นะคะ เพราะซาบซึ้งพระคุณครูที่ไม่เคยทอดทิ้งลูกศิษย์ กับขอบคุณที่พี่ย้ำเตือนความโง่ของตัวเองอะค่ะ โง่จนตัวเองยังต้องร้องไห้ด้วยความสงสัยตลอดเวลาเมื่อไหร่จะเลิกโง่ |
|
| โดยคุณ นกเอี้ยง วัน พฤหัสบดี ที่ 5 ตุลาคม 2543 16:39:09 |
