ครับ ในขณะที่รู้สึกตัว จะเกิดขึ้นเพียงแว่บเดียว ในขณะนั้น จิตรู้อะไร ก็จะรู้ ด้วยความเป็นกลาง แล้วขณะจิตถัดมา ก็จะรู้อารมณ์อื่นด้วยความไม่เป็นกลางต่อไป ซึ่งอาจเกิดจากการปรุงแต่งของจิตขึ้น ไปตามความเคยชิน เช่น เคยชินที่จะค้นคว้า ก็จะวกกลับมาค้นคว้า หาดูว่า เมื่อตะกี้นี้เกิดอะไรขึ้น (ซึ่งจะทำให้ตกจากวิปัสสนา หรือเกิดจิตผู้หลง ในทันที) เป็นต้น
ปัญหาสำคัญจริงๆนั้น อยู่ตรงที่ อย่าตั้งจิตไว้ผิด ว่าจะต้อง
หาจิตผู้รู้นะครับ แม้ว่าวิปัสสนาจะเกิดขึ้นได้ จะต้องแยกนามรูป เห็นรูป เห็นนาม เป็นสิ่งที่ถูกรู้ มีจิตผู้รู้เป็นคนดูก็ตาม แต่หลักจริงๆหาใช่ต้องทำให้มี หรือสร้าง จิตผู้รู้ แต่สาระสำคัญจริงๆอยู่ที่
รู้ลงปัจจุบัน ด้วยจิตที่ตั้งมั่น เป็นกลาง ครับ
ขอให้เจริญในธรรมครับ
