วันนี้ ตื่นอย่างสดชื่น ด้วยธรรมนี้
"หลายคนคิดว่า ความรักคือสิ่งที่ดีที่สุด ควรมอบให้กัน มีให้กันและกัน แต่ทุกคนหารู้ไม่ว่า ความรัก คือ สิ่งที่เลวร้ายที่สุด เพราะความรักทำให้คนแทบจะทุกคน ทำอะไรก็ได้เพื่อคนที่เรารัก แม้สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่เลวทราม สกปรกโหดร้ายขนาดไหน ความสกปรกโหดร้ายมันน้อยไปสำหรับคนที่เรารัก แต่ถ้าทุกหัวใจจะเปลี่ยนจากรักมาเป็นสงสาร เมตตา ผู้อื่นที่ไม่ใช่คนที่เรารัก ให้ใจของเรากับผู้อยู่ใกล้-ไกล มองไปกว้างๆ หยิบยื่นความสงสารจากใจให้เขาบ้าง ลองทำดูสักครั้ง แล้วหันกลับมาดู ถามหัวใจของเราเองว่าจริงไหม ภัยที่ร้ายกาจที่สุดคือ รัก เมื่อไม่มีรักความลำเอียงก็ไม่เกิดขึ้น ความเป็นธรรมที่ทุกคนใฝ่หาจะเบ่งบานแทนไฟแห่งภัยร้าย คือ รัก"
คุณแม่จันดี โลหิตดี ^/\^
ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ไร้รัก แต่เป็นผู้ชายที่รู้ รู้ถึงพิษสงแห่งความรัก ว่ามันร้ายกาจเพียงใด อาณาจักรทั้งอาณาจักรล่มสลายลงไปได้ในพริบตา เพียงเพราะกษัตริย์ปล่อยให้ความรักครอบงำ นำพามานะและทิฎฐาให้เคลื่อนเข้าทำลายอาณาจักรของตนเอง
ผู้คนล้มตายไปเท่าไหร่ เพื่อ "ความรัก"
ที่สำคัญ "ตายแล้วตายอีก" ดังทีหลวงพ่อปราโมทย์ท่านเคยกล่าวเอาไว้ว่า "ทุกข์ในสังสารวัฏฏ์ ไม่ใช่ทุกปางตาย แต่ทุกข์จนตายจริงๆ ตายแล้วตายอีก"
-/\- -/\- -/\- กราบนมัสการ ครูบาอาจารย์ทั้งสองท่านครับ
ขอเก็บเป็นโน้ตไว้ เพราะอ่านแล้วถึงใจจริงๆครับ
