มืดมนหาเงินได้วันละร้อยบาท เขาก็ใช้เงินวันละร้อยบาท ผ่านไปปีหนึ่งเขาพบกับเหตุการณ์ที่ต้องใช้เงินพันบาท เขาก็ได้แต่ถอนใจ แล้วบ่นพึมพัมว่า จะไปหาเงินจากไหนตั้งพันหนึ่ง เราหาได้วันละร้อยบาทเอง ต้องไปหยิบยืมเงินของคนอื่น และต้องใช้คืนพร้อมดอกเบี้ย มืดมนเหลือเงินใช้วันละ ๘๐ บาท ก็ได้แต่บนรำพึงกับตัวเองว่า ทำไมเกิดมาโชคร้ายอย่างนี้
ไพศาลหาเงินได้วันละร้อยบาท เขาใช้เงินวันเก้าสิบบาท ผ่านไปปีหนึ่งเขาพบกับเหตุการณ์ที่ต้องใช้เงินพันบาท เขาหยิบเงินที่สะสมเอาไว้มาใช้ในยามสถานการณ์ฉุกเฉิ
นได้ทันท่วงที เขานึกดีใจ ที่รู้จักเก็บหอมรอมริบเอาไว้ ไพศาลก็ยังคงใช้เงินวันละ ๙๐ บาท ต่อไป
คนเราทุกวันนี้ ต่างใช้เวลาที่ได้มาไปกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องทั้งนั้น ไม่แบ่งเวลาบางส่วนของแต่ละวันไว้ให้กับใจได้สงบพักผ่อนและฝึกฝนสติเพื่อให้เกิดปัญญา พอถึงวันหนึ่งที่จะต้องตาย จิตใจก็ไม่เหลืออะไรไว้เป็นทุนสำรองอีกเลย เป็นเหมือนคนที่ต้องเดินเปล่าเปลือยไปบนถนนท่ามกลางแดดร้อนๆ ไม่มีอะไรไว้คุ้มกายเลย แม้แต่น้อย
