ลุงถนอมครับ

การใช้ชีวิตปกติธรรมดา และปฏิบัติธรรม(ตามรู้กาย รู้ใจ)ควบคู่ไปด้วยในแต่ละวัน
ผมรู้สึกว่ามีหลายๆ ครั้งที่ไม่ทราบว่า ผมปฏิบัติตึงเกินไปหรือหย่อนเกินไปครับ

คือ ตั้งแต่ตื่นนอนผมก็จะสังเกตุดูจิตดูใจตัวเอง ดูร่างกายเคลื่อนไหว รู้บ้างเผลอบ้าง
แต่พอเวลาอยู่ที่ทำงานจะรู้สึกว่าหลงนานมาก ทั้งเวลาทำงานบ้าง คุยกัยคนโน้นคนนี้บ้าง
ประชุมบ้าง เดินไปไหนมาไหนบ้าง ฯลฯ กว่าจะรู้ตัวนี่เป็นชั่วโมงๆ เลยครับ
รู้สึกว่าเราหย่อนเกินไป (พอรู้สึกว่าหย่อนเกินไปจิตมันก็จะเพ่งขึ้นมาครับ)
พอกลับถึงบ้านก็นั่งเล่นคอมบ้างตามโอกาส และปฏิบัติตามรูปแบบคือสวดมนต์ นั่งสมาธิ(บริกรรมพุทโธ)
ประมาณ 10-20 นาที ตอนนอนก็นอนรู้สึกดูกายที่นอน และสักพักจิตเค้าก็หลง
ไปคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้รู้บ้างไม่รู้บ้างแล้วก็หลับไป

โดยภาพรวมรู้สึกว่าตัวเองหย่อนเกินไปครับ
ผมขอคำแนะนำวิธีที่จะปฏิบัติธรรมควบคู่ไปกับการใช้ชีวิตประจำวันธรรมดาๆ จากลุงครับ

ขอบคุณครับลุง