_/l\_ _/l\_ _/l\_  ^^

ลึกและซึ้งมากๆเลยค่ะ _/l\_ _/l\_ _/l\_   ^^

ค่ะคุณลุง _/l\_ หนูขอขอบคุณคุณลุงมากๆๆเลยนะคะที่คอยให้คำแนะนำหนูเสมอๆ เผื่อหนูจะได้ไม่หลงไปไกล อิอิ

เหมือนเป็นอะไรที่แก้ไม่ค่อยได้เลยค่ะคุณลุง หนูช่างสงสัย ค้นคว้าๆๆๆ ชอบมากๆๆๆโดยเฉพาะเรื่อง
ที่พระพุทธองค์บอกว่าเป็นอจินไตยอ่ะคะ หนูไม่เชื่ออะไรง่ายๆ (แต่บางครั้งดูเหมือนตัวเอง
เชื่อคนง่ายมากๆเลยคะ เพราะหนูคิดว่าคงไม่มีใครไม่คิดร้ายต่อกันหรอก แหะๆ)
ต้องทดลอง ต้องลองทำก่อนได้ผลยังไงค่อยมาดูกันอีกที
หนูขอสารภาพว่าหนูเป็นเด็กไม่ดีมากๆๆๆๆเลยคะ สงสัยกระทั่งพระพุทธองค์
(ขอพระพูทธองค์เมตตาอโหสิกรรมให้เด็กน้อยผู้รู้เท่าไม่ถึงการณ์ผู้นี้ด้วยเถิดเจ้าค่ะ สาธุ _/l\_)
แต่พอได้ลองทำและเห็นจริงแล้ว ตอนนี้ก็ศรัทธาสุดจิตสุดใจเลยคะ ^^

แต่ความช่างสงสัยก็ยังไม่หายนะคะ ตอนนี้ก็ดีขึ้นมานิดนึงที่พอสงสัยก็รู้ว่าสงสัย เก็บแต้มได้พอควรเลยค่ะ เพราะสงสัยบ่อยมากกกกกกกกกค่ะ อิอิ
แต่ก่อนก็จะคิดๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ดูตัวเองเลยว่าปัญญามีอยู่แค่นี้จะไปเข้าใจอะไรได้ แต่ก็คิดไม่เลิกนะคะ แหะๆ
เรื่องอ่านหนังสืออะไรแบบนี้ นี่เคยมีครูบาอาจารย์ท่านนึงท่านบอกไว้นะคะ ว่าไม่ต้องอ่านหรอก อ่านแล้วก็จำเป็นสัญญา
แล้วเอามาสร้างสภาวะจิตให้เหมือนที่อ่าน แล้วก็คิดว่าได้เจอสภาวะนั้นจริงๆ แค่รู้ ณ ปัจจุบันนี้พอแล้ว รู้โง่ๆ แบบนี้ละ พอแล้ว
ก็ห่างหายไปพักนึงค่ะ แต่พออยู่ที่นี่ เหมือนชีวิตไร้รสชาดมากเลยคะ วันๆก็เรียนๆๆๆ ทำการบ้าน พรีเซ็นต์รายงาน
ทำรายงาน วนไปวนมา มีแต่ธรรมะที่หนูรู้สึกว่าคุ้มค่ากับการให้เวลามากที่สุดค่ะ เหมือนใจไม่สนใจโลกภายนอก
เลยจริงๆคะ ว่างๆก็จะเข้าเว็บหาธรรมะอ่าน อาการแบบนี้จะเรียกว่าสุดโต่งเกินไปมั้ยค่ะ แหะๆ
วันก่อนตอนว่างๆที่มหาลัย ยืมโน๊ตบุ๊คเพื่อนเข้าเน็ตเพราะเห็นว่าเค้าไม่ได้ใช้อะไร
หนูก็เข้าเว็บธรรมดานี่ละคะ อิอิ สักพักเพื่อนก็ถามว่าทำอะไร หนูบอกอ่านเกี่ยวกับพุทธศาสนา
เพื่อนบอกว่า หนูงมงายค่ะ แหะๆ แต่หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ เพราะอธิบายให้เค้าฟังก็ยาก
เพราะนอกจากภาษาแล้วคนที่ไม่เคยสนใจเรื่องแบบนี้ อธิบายยังไงก็คงไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี
ก็เลยบอกแค่ว่า ไม่นะ แค่กำลังทำตามที่พระพุทธองค์ทรงสอน  อิอิ

ถ้าแบบนี้เรียกว่างมงาย หนูของมงายแบบนี้แล้วอยู่กับโลกอย่างทุกข์น้อยลง
และใช้ชีวิตอย่างมีค่ามากขึ้นในทุกๆนาทีแบบนี้ต่อไปค่ะ อิอิ  ^^

ปล. วันก่อนเพื่อนๆพูดเรื่องความตายอะไรสักอย่างนี่ละคะ แล้วก็มาถามๆความคิดเห็นหนู
หนูก็พูดเรื่องความตายแบบธรรมดามาก (ผลจากการฟัง มรณัง เม ภวิสสติ ของหลวงปู่สิมค่ะ อิอิ )
แบบว่าเราจะตายเมื่อไหร่ก็ได้ วันนี้พรุ่งนี้มะรืนนี้ ไม่มีอะไรแน่นอน แล้วก็บอกว่าถ้าเราคิดถึงความตาย
เราก็จะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท เพื่อนๆบอกว่า ทำไมหนูถึงได้มีความคิดแก่แบบนี้
ตัวก็แค่นี้ ทำไมความคิดแก่จัง แหะๆ หนูจะคิดว่านี่เป็นคำชมดีมั้ยคะ อิอิ ^^

ขออนุโมทนานะคะ _/l\_
สงสัยหนูต้องภาวนาไปอีกนานเลยค่ะ
ถึงจะเข้าใจเรื่องนี้ หรืออาจจะไม่มี
วันเข้าใจเลย แหะๆ แต่หนูชอบอ่านค่ะ
ไว้ต้องมาอ่านอีกหลายๆรอบค่ะ
เผื่อจะเข้าใจด้วยการคิดเอาวันละเล็กละน้อยค่ะ อิอิ ^^

ค่ะคุณลุง หลวงปู่สิมท่านสอนให้นั่งสมาธิด้วยท่าขัดเพชรค่ะ หลวงปู่บอกไว้ค่ะว่า

"การนั่งขัดสมาธิเพชรนั้นเป็นการฝึกฝนคนเราให้เกิดความตั้งใจมั่น
ดูเมื่อพระพุทธเจ้าเราจะได้ตรัสรู้นั้น พระองค์นั่งขัดสมาธิเพชรใต้ร่มไม้โพธิ์
จึงได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า...
  ...นั่งขัดสมาธิเพชร ใจของเราต้องเป็นเพชร ไม่ใช่เป็นพลอย...พลอยตามกิเลส
เป็นเพชร คือว่า เป็นเหล็กเพชร ก็เรียกว่าตัดเหล็กต่างๆได้ เพชรนิลจินดามนุษย์
สมมติกันว่ามีราคาแพง แต่ยังสู้ใจเพชรพระพุทธเจ้าไม่ได้ ใจเพชรพระพุทธเจ้านั้น
นั่งขัดสมาธิเพชรทางร่างกายได้ เจ็บปวด ทุกขเวทนาอะไรๆทั้งหมดพระองค์สละตายลงไป
เราทุกคนก็ให้พยายามหัดนั่งสมาธิเพชร จิตมันจะได้เป็นเพชรบ้าง
เดี๋ยวนี้มันเป็นแต่พลอย กิเลสราคะมาก็พลอยตาม โทสะมาก็พลอย โมหะมาก็พลอย
พลอยตามมันไป"

หนูได้ฟังธรรมของหลวงปู่ท่าน เพราะได้ยินหลวงพ่อท่านเล่าถึงหลวงปู่คะ
หนูเลยมีโอกาสได้พบพ่อแม่ครูบาอาจารย์เพิ่มอีกหลายท่านเลยค่ะ
ถึงหนูจะเพิ่งได้ฟังธรรมของหลวงปู่ท่านเมื่อไม่กี่เดือนนี้เองก็ตามคะ อิอิ ^^

หนูเข้าใจเรื่องปิติกับอุเบกขาขึ้นเยอะเลยค่ะ ก่อนหน้านี้เข้าใจผิดมาตลอดเลย แหะๆ
พอมีปิติเกิดแล้วก็ ตายแล้ววิปัสสนูป หนูช่างอ่อนด้อยจริงๆเลยค่ะ แหะๆ
ว่าแต่พวกพรหมนี่แอบน่ากลัวจังเลยนะคะ อันที่จริงหนูกลัวการเกิดค่ะ
ตอนนี้เกิดเป็นอะไรก็ไม่เอาแล้วค่ะ แต่การที่จะไม่เกิดอีกนี่ยากมากๆเลยนะคะ แหะๆ
แต่ยังไงหนูก็จะตั้งหน้าตั้งตาสร้างเหตุต่อไปอย่างเต็มกำลังค่ะ
ขอขอบคุณคุณลุงมากๆๆๆๆอีกครั้งนะคะ  _/l\_

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณลุงมากๆเลยนะคะ เข้าใจอะไรมากขึ้นเยอะเลยคะ

หนูว่าหนูต้องจ้องเข้าไปมากๆ เหมือนที่คุณลุงบอกว่าเอาน้ำมันไปราดไฟแน่ๆเลยคะ แหะๆ
คือหนูตั้งใจจะนั่งขัดเพชรให้ได้ทุกวันอะคะ แต่สงสัยตอนนี้อาจจะต้องล้มกระดานไปสักพักแล้วละคะ
เพราะในระหว่างวันบางทีก็มีแน่นๆกลางหน้าผากด้วยอะคะ อาการท่าจะหนัก แหะๆ

แต่ก่อนหนูจะเดินจงกรมประมาณสิบนาที นั่งสมาธิประมาณสิบนาทีค่ะ
ซึ่งตอนเดินจงกรมนี่หนูจะหลงนานมาก รู้สึกตัวไม่กี่ครั้งผิดกับนั่งสมาธิที่จะรู้ตัวได้
บ่อยกว่ามาก เลยตัดเดินจงกรมทิ้งไปเลยอะคะ เพราะคิดว่าคงไม่ถูกจริตเท่าไหร่
แต่ตอนนี้หนูคงต้องตัดนั่งสมาธิทิ้งไป คงต้องรอให้ไฟดับก่อนคะ แหะๆ
แล้วค่อยมาเริ่มนั่งสมาธิพร้อมเดินจงกรมใหม่อีกรอบค่ะ


ไว้หนูลองทำดูแล้ว ได้ผลยังไงจะมารายงานคุณลุงนะคะ อิอิ ขอขอบคุณคุณลุงมากๆๆๆอีกครั้งนะคะ  _/l\_

สวัสดีค่ะคุณลุง คือว่า ช่วงนี้หนูรู้สึกแน่นตรงกลางหน้าผากอะคะ เหมือนมีคนมากด
เหมือนเป็นศูนย์รวมของอะไรสักอย่างเลยอะคะ เป็นบ่อยๆ เวลานั่งสมาธิคะ
แต่หนูก็นึกถึงที่หลวงพ่อสอนตลอดนะคะ เพ่งก็ว่าเพ่งแล้วจะหายเพ่ง
หนูก็รู้ๆๆๆ ไปแบบนี้ บางทีจิตเกิดดับเร็วมาก เหมือนรู้ตลอด หนูก็สงสัยค่ะว่า
หนูเพ่งรึเปล่าเนี่ย หนูก็จะมารู้เพ่งอีกเหมือนที่หลวงพ่อบอก แต่อาการมันไม่หายอะคะคุณลุง
หนูไม่ทราบว่าอาการนั้นคือเวทนา หรือว่าหนูไปเพ่งไว้อ่ะคะ
ยังไงรบกวนคุณลุงด้วยนะคะ ขอขอบคุณคุณลุงล่วงหน้าเลยนะคะ _/l\_ อิอิ ^^

อนุโมทนาด้วยนะคะ _/l\_

สำหรับหนูแล้ว เป็นคล้ายๆที่หลวงพ่อท่านเล่าเลยคะ

การให้ง่ายกว่าการรับ รับแล้วเกรงใจด้วยคะ อิอิ
แต่ก่อนหนูคิดว่า ต้องให้ทาน ทำบุญ (คิดตื้นจริงๆ)
ตอนนี้รู้แล้วคะว่าทำได้เยอะเลย ติวให้เพื่อน ช่วยงานนู่นนี่
ให้อภัย และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายเลยคะ

ถือศีลง่ายกว่าการทำผิดศีลมากๆเลยคะ
พอมาเจริญสติ ก็ทำให้รักษาศีลได้ดีขึ้นมากๆเลยคะ

ส่วนเรื่องภาวนาก็อย่างที่หลวงพ่อบอกเลยคะ
ก็เก็บเอาในชีวิตประจำวันนี่ละคะ ได้มากบ้างน้อยบ้าง
แล้วแต่วันคะ รูปแบบก็ทำทุกวันค่ะ
เริ่มมีวินัยกับตัวเองจริงๆจังๆ ตอนที่หลวงพ่อ
ขอบิณฑบาตร วันละสิบนาที นี่ละคะ แหะๆ
จนตอนนี้ก็เพิ่มเติมมาพอสมควรคะ อิอิ

หนูอยู่ค่อนข้างไกลค่ะ เลยทำได้เพียงปฏิบัติบูชา
เลยตั้งใจว่าจะทำให้เต็มกำลัง ให้ไม่เสียแรง
ที่หลวงพ่อท่านเมตตาสั่งสอนค่ะ ^^